ოპოზიციური პარტიების დიდმა ნაწილმა, ასევე, დამოუკიდებელმა დეპუტატებმა ხელი მოაწერეს პრეზიდენტის მიერ შეთავაზებულ ქართულ ქარტიას. ხელმოწერის პროცედურა მთელი დღის განმავლობაში, ორბელიანების სასახლეში მიმდინარეობდა და იქ პოლიტიკოსები ეტაპობრივად მიდიოდნენ.
გთავაზობთ პოლიტიკური პარტიების სიასა და მათ წარმომადგენელთა ჩამონათვალს, რომლებმაც ქარტიას ხელი მოაწერეს:
- საქართველოს მწვანეთა პარტია — გია გაჩეჩილაძე;
- სამართლიანობისთვის — ეკა ბესელია;
- დროა — ელენე ხოშტარია;
- გირჩი — მეტი თავისუფლება — ზურაბ ჯაფარიძე;
- ევროპელი დემოკრატები — პაატა დავითაია;
- კანონი და სამართალი — თაკო ჩარკვიანი;
- ლელო საქართველოსთვის — მამუკა ხაზარაძე;
- ახალი — ნიკა მელია;
- მოქალაქეები — ქეთევან თურაზაშვილი;
- ანა დოლიძე ხალხისთვის — კახაბერ დვალიშვილი;
- თავისუფლება — ზვიად გამსახურდიას გზა — ირაკლი ჯამბურია;
- სტრატეგია აღმაშენებელი — პაატა მანჯგალაძე;
- ევროპული საქართველო — გიგა ბოკერია;
- რესპუბლიკური პარტია — დავით ბერძენიშვილი;
- ერთიანი ნაციონალური მოძრაობა — თინა ბოკუჩავა;
- მოძრაობა სახელმწიფო ხალხისთვის — ნიკა მაჭუტაძე;
- ეროვნულ-დემოკრატიული პარტია — ბაჩუკი ქარდავა.
დამოუკიდებელი დეპუტატები, რომლებმაც ხელი მოაწერეს ქართულ ქარტიას:
- ნატო ჩხეიძე;
- როსტომ ჩხეიძე;
- თამარ კორძაია;
- ხატია დეკანოიძე;
- არმაზ ახვლედიანი.
ამ დროისთვის ცნობილია მხოლოდ სამი პარტია, რომელიც არ აპირებს ქართულ ქარტიას ხელი მოაწეროს. მათ შორის არის ექსპრემიერ გიორგი გახარიას პარტია საქართველოსთვის. ასევე, მედიაში გავრცელდა ინფორმაცია, რომ დოკუმენტს ხელს არ აწერენ გირჩი და ლეიბორისტული პარტია.
პრეზიდენტმა სალომე ზურაბიშვილმა პოლიტიკურ პარტიებს ქართული ქარტიის შესახებ წინადადება 26 მაისს, საქართველოს დამოუკიდებლობის დღეს, წარუდგინა.
“ქართულ ქარტიაში” მითითებულია, რომ დოკუმენტში ასახულია საზოგადოების დაკვეთა, ხოლო ის ვალდებულებები, რომლებსაც ქარტია ითვალისწინებს, შემდეგია:
- ქვეყნის ევროპული კურსისათვის დამაზიანებელი კანონების გაუქმება;
- მართლმსაჯულების სისტემის გათავისუფლება და ნდობის აღდგენა;
- საარჩევნო სისტემის გაჯანსაღება;
- ახალი პოლიტიკური რეალობის შექმნა.
ზურაბიშვილის თქმით, ამ ქარტიის შესრულებისა და ნდობის აღდგენისთვის უნდა შეიქმნას ახალი პოლიტიკური რეალობა და “ამისთვის საჭიროა სხვანაირი ერთობა, სხვანაირი პარლამენტი, სხვანაირი არჩევნები და სხვანაირი მთავრობა”.