საკვერცხის კიბოთი გარდაცვლილი ქვიარ პოეტის, ანდრეა გიბსონის 5 ლექსი

Little Infinite

14 ივლისს საკვერცხის კიბოს შედეგად გარდაიცვალა 49 წლის ამერიკელი ქვიარ პოეტი და მუსიკოსი, ანდრეა გიბსონი, რომელიც რამდენიმე პოეტური კრებულის, პროზაული წიგნისა და მუსიკალური ალბომის ავტორია. ის დამოუკიდებელ გამომცემელთა ჯილდოს ორგზის მფლობელია. სიმსივნესთან გიბსონის მრავალწლიანი ბრძოლის ამბავზე ფილმიც არის გადაღებული, სახელწოდებით Come See Me in the Good Light.

გთავაზობთ ანდრეა გიბსონის 5 ლექსს ქართულ ენაზე.


ხუთჯერ მეტი შანსია, რომ ქვიარ ახალგაზრდები სუიციდით მოკვდნენ

რაც იმას ნიშნავს, რომ:
ხუთჯერ უფრო რთულად იცხოვრე, ვიდრე უნდა გეცხოვრა,
რათა სკოლის დამთავრებისას სხეული ისევ გქონოდა.

რაც იმას ნიშნავს, რომ:
სიძულვილმა ხუთჯერ უკეთ იმუშავა,
რათა შენი სული საკუთარ ავქაშად ექცია.

რაც იმას ნიშნავს, რომ:
როცა დედამ იკითხა, რა მოხდა,
ხუთჯერ მეტი შანსია, ჩაგეთვალა, რომ სიმართლის თქმით დაკარგავდი.

რაც იმას ნიშნავს, რომ:
სამუდამო ცეცხლში დაგვა ხუთჯერ უფრო ასატანი ჩანდა,
ვიდრე ერთი დღე სკოლის სასადილოში.

რაც იმას ნიშნავს, რომ:
ხუთჯერ მეტად გიწევდა,
დღიური არაერთი საკეტით ჩაგეკეტა.

რაც იმას ნიშნავს, რომ:
ხუთჯერ მეტი იყო შანსი,
შენი ამბის ჩაწერა სულ შეგეწყვიტა.

რაც იმას ნიშნავს, რომ:
ახლა ამ ნაწერში ჩემს გულს ვდებ.
ბილბორდზე ჩემი დღიურის გვერდს გრაფიტად ვხატავ
— ბულერები ჭორებს მივრცელებდნენ.
ამ გვერდს ფრანის დაჭიმულ ძაფს ვაბამ და დავრბივარ
ბიბლიის ქამრით შებორკილი სამართლის პირზე.
ეს გვერდი საპროტესტო ბანერია.
ეს გვერდი ტილოა შეყვარებულის თვალებიდან ცრემლმდენ გაზს რომ წმენდს.

ხუთჯერ მეტი შანსია, ქვიარ ახალგაზრდები სუიციდით მოკვდნენ
რაც იმას ნიშნავს, რომ:
ფაშისტების ღამის თევაზე ვიპარები და
ჩემს ნაცვალსახელს იმ სენატორების სახეზე ვლესავ,
ვინც ჩემი კოცნები კრიმინალად გამოაცხადა, როცა ცხრამეტის ვიყავი.
ჩემი წერილიდან სიძულვილს ვჭრი
და ქაღალადის საშობაო ორნამენტებს ვაკეთებ
ქვიარ წყვილებისთვის, ვის მშობლებსაც
მათი შვილიშვილების გაცნობა არ უნდათ,
სკოლების კურიკულუმებში ჰაკერივით ვაღწევ და ვშლი
ყველა ტესტს, რომელშიც არ დაისმის კითხვა,
რას აღნიშნავს “პ” მარშა პ. ჯონსონის სახელში [P: pay no mind (ყურადღებას ნუ მიაქცევ)],
საფლავებზე საჭრისით დავდივარ  და
ტრანს ბავშვების სახელებს ვასწორებ,
რომელთა ოჯახებმა უპასუხეს: “არა!” კითხვაზე:
“უბრალოდ ცხოვრების უფლებას მომცემ?”
დავდივარ ქალაქგარეთ და ვღებავ ჰომოფობების
ზღურბლთან დაგებულ ხალიჩას, რომელსაც აწერია:
“კეთილი იყოს თქვენი მობრძანება”,
სანამ არ იტყვიან სიმართლეს, რომ:
სწორედ მათ დაწვეს ახალგაზრდა ქვიარების თავზე ჭერი.

ხუთჯერ მაღალია შანსი, ქვიარ ახალგაზრდები სუიციდით მოკვდნენ,
რაც იმას ნიშნავს, რომ:
ბევრია ისეთი დღე, როცა დუმილი მწყურია,
მაგრამ უდაბნოში დავდივარ და ვყვირი,
რადგან მე, ჩემი მრავალი ქვიარ მეგობრის მსგავსად, არ მყავს შვილი
და თან მილიონობით მყავს — ნებრასკადან ჩეჩნეთამდე,
თუ ბაპტისტურ ეკლესიამდე, სადაც გავიზარდე.
მათით ამაყს ეს ერთადერთ ლხინად მიმაჩნია,
ვერ ვიხსნი ყველას, მაგრამ დღიურს კონფეტად ვჭრი
და მათ თავს ზემოთ იმედებად ვფანტავ,
როცა ისინიც განრისიხებულნი ან შეშინებულნი არიან,
იცინიან, უყვარდებათ ან სასოწარკვეთილნი ელიან,
რომ სათაურები იტყვიან,
ხუთჯერ მაღალია შანსი, ქვიარ ახალგაზრდები:
ახალგაზრდა დედ-მამიშვილს სკოლიდან სახლში მიაცილებდნენ,
ბეღურების განსხვავებულ აქცენტებს ამჩნევდნენ,
წამწამს პოულობდნენ და ოცი წუთი ფიქრობდნენ, რა სურვილი ჩაუთქვან.

ხუთჯერ მაღალია შანსი:
პლედების კარვების გაშლის სურვილი არასდროს დაკარგონ,
იცოდნენ, რომ არსებობს სიტყვა იმ სურნელისთვის,
რაც ჰაერში წვიმის შემდეგ დგება,
დაინახონ, რომ სიცოცხლის ხაზები სატელეფონო ხაზებს ჰგავს
და ცუდ ხასიათზე მყოფ მეგობრებს დაურეკონ.

ხუთჯერ მაღალია შანსი, რომ:
ადიდონ უკანასკნელი კაცი, რომელმაც მთვარეზე გაიარა,
მხოლოდ იმის გამო, რომ იქ შვილის ინიციალები დაეწერა,
იცოდნენ, რომ სამყაროში არაა ადგილი,
სადაც ადამიანი შვილით ამაყი არ იქნება.

ხუთჯერ მაღალია შანსი, რომ ქვიარ ახალგაზრდებმა:
დაინახონ, როგორ ოცნებობ საკუთარი თავის დანახვაზე,
ჩაწერონ შენს წიგნში რაღაც, რაც მთელ ათწლეულს დაგაძლევინებს,
შეამჩნიონ უცნობი, რომელიც ტირის და დახმარება შესთავაზონ.

ხუთჯერ მაღალია შანსი, რომ:
ჩვენგან იგივე სჭირდებოდეთ.


დეპრესიის ნაცვლად

ეცადე, გამოზამთრება დაუძახო,
წარმოიდგინე, რომ წყვდიადი გამოქვაბულია,
რომელშიც არაფრის კეთებით ინეტარებ.
მოზამთრე ცხოველები არც კი ოცნებობენ.
რა უჭირს, თუკი გაზაფხულს ვერ წარმოიდგენ.
სამყაროს მაღვიძარას ყურადღებას ნუ მიაქცევ.
უიმედობას საფლავის ნაცვლად
მყუდრო სივრცე დაარქვი,
სადაც საკურნებლად მიდიხარ,
ან ბუნაგი, რომელსაც თხრი.


სასიცოცხლო განაჩენი

როგორც იქნა, ჩემი მაჯა უფრო ბასრია, ვიდრე სამართებელი.


შენში ყოველი კარგი

როცა შენში ყოველი კარგი
შენში ყოველ ცუდს ეკამათება
კითხვაზე: “ვინ ხარ?”
ცუდს ნება არ მისცე,
უკეთესი არგუმენტი თქვას.


დეპრესია

საუკეთესო ტანსაცმლის ჩაცმა,
თითქოს ჭრილობას აცმევ.