ქართული ოცნების ანტიგენდერული და ჰომოფობიური ნარატივი არ სრულდება. ამჯერად კონკრეტული ცნების დრო მოვიდა — გენდერი გახდა “მტერი” და ამ სიტყვით ცდილობენ მოსახლეობის შეშინებას. პირველ აპრილს, ქართული ოცნების პარლამენტმა მედიისა და არასამთავრობო ორგანიზაციების შემზღუდავ კანონებთან ერთად, გენდერიც ამოშალა საკანონმდებლო სივრციდან. ცვლილება შევიდა საქართველოს პარლამენტის რეგლამენტსა და ათობით კანონში, მათ შორის:
- გენდერული თანასწორობის შესახებ;
- შეზღუდული შესაძლებლობის მქონე პირთა უფლებების შესახებ;
- დისკრიმინაციის ყველა ფორმის აღმოფხვრის შესახებ;
- ქალთა მიმართ ძალადობის ან/და ოჯახში ძალადობის აღკვეთის, ძალადობის მსხვერპლთა დაცვის და დახმარების შესახებ;
- ადრეული და სკოლამდელი აღზრდისა და განათლების შესახებ;
- მაუწყებლობის შესახებ;
- მეწარმეთა შესახებ;
- მოხალისეობის შესახებ;
- საერთაშორისო დაცვის შესახებ;
- საჯარო სამსახურის შესახებ;
- სურსათის დანაკარგებისა და მისი ნარჩენების შემცირების და სურსათის შეწირულების შესახებ;
- შრომის ინსპექციის შესახებ;
- ნორმატიული აქტების შესახებ;
- ადგილობრივი თვითმმართველობის კოდექსში;
- სისხლის სამართლის კოდექსში.
განმარტებით ბარათში ქართული ოცნების დეპუტატები გენდერს ხელოვნურ ტერმინს უწოდებენ და ამტკიცებენ, თითქოს მისი დანერგვა ქართულ კანონმდებლობაში “უცხოური გავლენისა და მათი წარმომადგენლების აქტიური ლობირებით ხდებოდა”. ტერმინს, რომელსაც ქართული ოცნება ხელოვნურს უწოდებს, რეალურად მეცნიერებაში სოციალური სქესის აღსანიშნად იყენებენ. თუკი ბიოლოგიური სქესი დაკავშირებულია ქალსა და კაცს შორის ფიზიკურ, სხეულებრივ განსხვავებებთან, ცნება “გენდერი” მიუთითებს ფსიქოლოგიურ, ქცევით, სოციალურ და კულტურულ თავისებურებებზე.
“გენდერი არის ფიზიკური, ბიოლოგიური, ფსიქოლოგიური და ქცევითი თავისებურებების ერთობლიობა, რომელიც განსაზღვრავს ქალისა და მამაკაცის განსხვავებას საზოგადოებებში. გენდერის ეს თანამედროვე მნიშვნელობა თავიდან დამკვიდრდა ქალურობისა და მამაკაცურობის სოციალურ-კულტურული, ბიოლოგიური სქესისაგან განსხვავებული, კონსტრუქტის აღსანიშნავად” — ვკითხულობთ სოციალური მეცნიერებების ლექსიკონ-ცნობარში გენდერის განმარტების შესახებ.
აქვე აღნიშნულია, რომ ამ მნიშვნელობით ეს სიტყვა პირველად გამოიყენა სექსოლოგმა ჯონ მონიმ 1955 წელს, რათა ერთმანეთისგან განესხვავებინა ბიოლოგიური სქესი და სოციალური როლები (მანამდე “გენდერი” მხოლოდ სქესის გრამატიკულ კატეგორიას აღნიშნავდა), თუმცა, სიტყვის ამ მნიშვნელობით გამოყენებამ მხოლოდ მე-20 საუკუნის 70-იანი წლებიდან, ფემინისტურ თეორიის ტექსტების გავლენით პოვა ფართო გავრცელება. ამასთან, იდეა, რომ ქალისა და მამაკაცის სოციალური კონსტრუქტი არ დაიყვანება ბიოლოგიურ სქესზე, ბევრად უფრო ძველია, ვიდრე თვითონ “გენდერის” ამ მნიშვნელობით გამოყენება. ცნობარში ვკითხულობთ, რომ უკვე მე-20 საუკუნის 30-იან წლებში მარგარეტ მიდმა ერთმანეთისაგან განასხვავა ბიოლოგიური სქესი და სქესობრივი როლები; ხოლო სიმონ დე ბოვუარის ცნობილი ფრაზა “ქალად არ იბადებიან, ქალად იქცევიან”, 1949 წელს გამოსული წიგნიდან “მეორე სქესი” (Le Deuxième Sexe), ბევრ ფემინისტ თეორეტიკოსს მიაჩნია პირველ მკაფიო ფორმულირებად იმ თეზისისა, რომ ქალისა და მამაკაცის იდენტობის განმსაზღვრელი განსხვავებები სოციალურად კონსტრუირებულია და ბიოლოგიური სქესისაგან დამოუკიდებელია.
სამეცნიერო ნაშრომებისა და თეორიების ნაცვლად, ქართული ოცნების დეპუტატებმა ანტიგენდერული რიტორიკის გასამტკიცებლად, განმარტებით ბარათში პროპაგანდისთვის ყველაზე ხშირად გამოყენებული ფრაზები: ოჯახური ღირებულებები, უცხოური გავლენა, ბიოლიგიური სქესი ახსენეს.
წაშალეს შემდეგი სიტყვები: გენდერი, გენდერული თანასწორობა, გენდერული საკითხები, გენდერული იდენტობა, გენდერის ნიშნით შეუწყნარებლობა და მათ ნაცვლად ჩაწერეს ქალი, კაცი, “ქალისა და მამაკაცის თანასწორობა”, “ქალისა და მამაკაცის თანასწორობის შეუწყნარებლობის გამო”. ასევე კანონში ჩაიწერა სიტყვათშეთანხმება “განსაკუთრებული ღონისძიება” და მის განმარტებაში გენდერული თავისებურებების ნაცვლად მითითება სქესობრივი თავისებურებებზე კეთდება.
ადამიანის უფლებებისა და გენდერის მკვლევარი, ლიკა ჯალაღანია, მედია აპრილთან საუბრის დროს ამბობს, რომ გენდერის ამ ტერმინებით ჩანაცვლება არის ხელოვნური. განმარტებით ბარათში კი არამეცნიერულად, მტკიცებულებებისა და საბაზისო ცოდნის გარეშეა იმგვარად განხილული საკითხი, რომ მისმა ინიციატორმა საერთოდ არ იცის, რას ნიშნავს გენდერი და როგორ განსხვავდება იგი “ქალისა და კაცის თანასწორობისგან”.
“ქალისა და კაცის თანასწორობის ცნება, ეს არის ფორმალური თანასწორობის ცნება. ფორმალური თანასწორობა რას ნიშნავს? ეს არის კანონში დაწერილი თანასწორობა, რომელიც გეუბნება უბრალოდ იმას, რომ ქალები და კაცები არიან თანასწორები. ეს მოცემულობა ვერაფრით ჩაანაცვლებს გენდერის მნიშვნელობას, იმიტომ რომ გენდერი ჩვენ გვეხმარება დავინახოთ როგორ არის სოციალურად კონსტრუირებული ის როლები, რაც ქალებს, კაცებსა და სხვა ჯგუფებს დაეკისრათ”.
ლიკა აზუსტებს, რომ არამარტო სოციალურ თეორიის პერსპექტივით, მეცნიერულად, პოლიტიკასა და სტატისტიკის მნიშვნელობითაც, სრულიად გაუმართლებელია “ქალისა და კაცის თანასწორობამ” ჩაანაცვლოს გენდერული თანასწორობის იდეა, რადგანაც ის ბევრად ყოვლისმომცველია.
“ის ჩვენ გვასწავლის და გველაპარაკება იმაზე, როგორ შენდება სქესზე გენდერული როლები და ეს გენდერული როლები, როგორ აზიანებს, როგორც ქალებს, ასევე კაცებს და ამას ვერაფრით ვერ მოიხელთებს ქალისა და კაცის თანასწორობის ცნება, რაც პრინციპში კარგადაც არ არის ჩვენს კანონმდებლობაში გამყარებული. რაღაც პროგრესი იყო და ახლა უკან წამოვედით. ეს არის ყოვლად დაუშვებელი ჩანაცვლება”.
ლიკა იხსენებს, რომ მე-20 საუკუნის 70-იან წლებში, როდესაც ფემინისტურ თეორიებში გენდერის გამოყენება დაიწყეს, ამას როგორც სოციოკულტურული, ასევე ფუნქციური მნიშვნელობაც ჰქონდა. ანუ ამგვარად დაიწყო იმ რეალობის აღწერა და იმ განსხვავებების გამოკვეთა, რის წინაშეც ქალები მრავალი წლის განმავლობაში იყვნენ. სწორედ გენდერი გვეხმარება იმ საფუძვლების გამორკვევაში, თუ რა ტიპის უთანასწორობა ან ისტორიული ჩაგვრა უდგას ქალისა და კაცის უთანასწორობას საზოგადოებაში.
ქართული ოცნების ეს გადაწყვეტილება მიზოგინიურია (ქალთა სიძულვილი) და მასში ამავდროულად გამოსჭვივის ჰომოფობიაც, ამბობს ლიკა. მისი მოსაზრებით, გენდერი ამოიღეს არა უფრო მეტად ქალთა უფლებებთან, არამედ ლგბტქი+ უფლებებთან კავშირში. მისივე შეფასებით, ქართულ ოცნებას პროპაგანდისთვის განსაკუთრებულად აღარ სჭირდებოდა ახალი კანონების გამოგონება ქვიარ ჯგუფის მისამართით, იმიტომ რომ თითქმის ყოველგვარი შეზღუდვა დაუშვა: მაგალითად “ოჯახური ღირებულებებისა და არასრულწლოვანთა დაცვის” კანონი, მანამდე ქორწინების ჩანაწერის დაზუსტება, როგორც ქალისა და მამაკაცის ერთობა, ასევე 5-6 ივლისის მოვლენები, თავდასხმა ჟურნალისტებსა და აქტივისტებზე და პარალელურად, ოცნების ლიდერების საჯარო გამოსვლები, რომლითაც ფაქტობრივად ძალადობას უშვებდნენ. თუმცა ამჯერად ქართულმა ოცნებამ გენდერის დემონიზება გადაწყვიტა.
“ჩვენთან არასდროს ყოფილა სიტყვა გენდერი დემონიზებული, იმიტომ რომ საზოგადოებაც და პოლიტიკური სპექტრიც აცნობიერებდა, რომ ეს არ არის საშიში სიტყვა, საფრთხის შემცველი სიტყვა… ახლა ცდილობენ სიტყვა გენდერის დემონიზება მოახდინონ, რათა მოგვიანებით, როცა საზოგადოებაში ეს რაღაცნაირად ჩაიჟონება და ამ სიტყვის მიმართ საფრთხე და შიშის შეგრძნება გაძლიერდება, მერე უფრო აქტიურად კიდევ გამოიყენონ, რომ თითქოს ჩვენ გენდერისგან დაგვიცვეს. ხომ, აბსურდია, მაგრამ ესეც არის ერთ-ერთი მიზანი”.
ლიკა ქართული ოცნების ამ ინიციატივას ერთი მხრივ, გეოპოლიტიკური თვალსაზრისით პარტიის კონსერვატიულ-დიქტატორულ ფლანგში მონიშვნის, მეორე მხრივ კი, ტრამპთან რაღაცა ტიპის დიალოგის წარმართვის მცდელობასაც უკავშირებს.
“თუ ტრამპი უპირისპირდება გენდერს, უპირისპირდება ქვიარ ჯგუფს, თუ უპირისპირდება მაგალითად ტრანს ადამიანებს, ოცნება ამბობს, რომ მე ტრამპზე ადრე დავიწყე, ამიტომ ტრამპთან კომუნიკაციისთვის, აი, ამ რაღაცა კავშირის გაბმისთვის სჭირდებოდათ ეს ცვლილებები. ამიტომ ამას გეოპოლიტიკური მნიშვნელობა ჰქონდა და, ალბათ, ნაკლებად შიდა პროპაგანდისტული. მაგრამ არ უნდა გამოვრიცხოთ, რომ წლებთან ერთად თუ ჩვენ ასეთ რეალობაში დავრჩებით, რა თქმა უნდა, უფრო გააუარესებს მდგომარეობას და გენდერი იქნება, თუ თუნდაც გენდერული თანასწორობის საკითხი, აუცილებლად გახდება დემონიზებული საქართველოში. შეიძლება პირდაპირი მიზანი გეოპოლიტიკაა, მაგრამ შედეგობრივად აუცილებლად გამოიწვევს ძალიან დიდ ზიანს თავად მოსახლეობისთვის”.
განგრძობით პერიოდში ტერმინოლოგიურ ზიანთან ერთად, უფლებადამცველისთვის მატერიალური ზიანიც შესამჩნევია. მაგალითისთვის ლიკას თვითმმართველობის ორგანოებში გენდერული საბჭოები მოჰყავს. სწორედ აქ იყრიდა თავს მცირე რესურსი რეგიონებსა და მთიან დასახლებებში მცხოვრები ქალების საჭიროებებისთვის.
“კანონპროექტში პირდაპირ ვკითხულობთ, რომ თურმე აღარ არის საჭირო, აი, ამ გენდერული საბჭოების არსებობა და ის მცირე ბიუჯეტიც კი… ზოგადად, გენდერული თანასწორობა არის ერთ-ერთი მთავარი გარანტორი, რომელიც მათ შორის სოფლად მცხოვრებ ქალებს დააფიქრებს და გაიაზრებს, რატომ არის მნიშვნელოვანი ავტონომია, რატომ არ უნდა დარჩეს მოძალადე მეუღლესთან, რატომ არის მნიშვნელოვანი რომ სოციალურ-ეკონომიკურად გაძლიერდეს იმისთვის, რომ არ იყოს დამოკიდებული [სხვაზე], ჩვენ ამ შესაძლებლობებსაც ვაცლით ხელიდან”.
მიუხედავად ქართული ოცნების დეპუტატების “თავდაუზოგავი შრომისა”, რომ გენდერი ამოიშალოს სამართლებრივი სივრციდან, საზოგადოებაში ამ მხრივ არსებული პრობლემები ტერმინის ამოშლასთან ერთად, ვერ ქრება. გენდერული თანასწორობა, მოქალაქეების ინფორმირება ძალადობისა და დისკრიმინაციის სხვადასხვა ფორმების შესახებ საქართველოში კვლავ აქტუალურ საკითხად რჩება და ამას მოწმობს ბოლო თვეებში გამოქვეყნებული კვლევებიც.
მაგალითად გაეროს განვითარების პროგრამისა (UNDP) და გაეროს მოსახლეობის ფონდის (UNFPA) თანამშრომლობით ჩატარდა კვლევა „კაცები, ქალები და გენდერული ურთიერთობები საქართველოში“. ეს არის გრძელვადიანი კვლევის ნაწილი, რომელიც ერთმანეთს ადარებს 2013, 2019 და 2024 წლების მონაცემებს და აანალიზებს გენდერული თანასწორობის აღქმას, ოჯახურ როლებს, ლიდერობასა და ძალადობას, რათა გამოავლინოს დამოკიდებულებების ცვლილებები დროთა განმავლობაში.
აღსანიშნავია, რომ IMAGES კვლევის მიხედვით, გენდერული უთანასწორობის აღქმა შემცირებულია — თუ 2019 წელს გამოკითხულთა 58.7% ფიქრობდა, რომ გენდერული უთანასწორობა საქართველოში მნიშვნელოვან გამოწვევას წარმოადგენდა, 2024 წელს ეს მაჩვენებელი 38.7%-მდე შემცირდა. თუმცა, იმ მოსაზრებას, რომ ქალთა უფლებების გაფართოება კაცებისთვის დანაკარგია, უფრო მეტი ადამიანი იზიარებს:
- 18.7% თვლის, რომ ქალების მიერ უფლებების მოპოვება კაცებისთვის მათ დაკარგვას ნიშნავს (2019 წელს — 10.3%).
- 20.7% ფიქრობს, რომ ქალთა დასაქმება კაცებს სამუშაო ადგილებს ართმევს, რაც, 2019 წლის 7.6%-იან მაჩვენებელთან შედარებით, თითქმის სამჯერ გაიზარდა.
კვლევის მიხედვით, საქართველოში ზრუნვისა და საოჯახო შრომა კვლავ გენდერული ნიშნით ნაწილდება, ხოლო ბავშვების მოვლა, საჭმლის კეთება და სახლის დალაგება უმეტესწილად ქალის მოვალეობად მიიჩნევა.
კვლევა აჩვენებს, რომ კაცების უმრავლესობა (69%) და ქალების მნიშვნელოვანი ნაწილი (47%) მიიჩნევს, რომ გადაწყვეტილების მიღებისას ბოლო სიტყვა კაცს უნდა ეკუთვნოდეს, ხოლო ქალი ამ გადაწყვეტილებას ეჭვქვეშ არ უნდა აყენებდეს. 2019 წელს, ამ მოსაზრებას ნაკლებად ეთანხმებოდნენ როგორც კაცები (68%), ისე ქალები (34%).
ოჯახში ძალადობა, ფემიციდი, გაუპატიურება, ქორწინების იძულება და სხვა სახის ძალადობის, ან დისკრიმინაციის შემთხვევები იმის მაგალითია, რომ დღეს საზოგადოება ქალს კაცის თანასწორად არ მიიჩნევს, ეს კი, სხვადასხვა სფეროში გამოიხატება, მათ შორის ქალის მიმართ ძირითადად კაცების მიერ ჩადენილ ძალადობრივ ქმედებებში — გვეუბნება იურისტი, თამარ დეკანოსიძე. ის ორგანიზაცია Equality Now ევრაზიის რეგიონის წარმომადგენელია.
თამარი განმარტავს, რომ კანონმდებლობიდან ტერმინი გენდერის ამოღება არის ისტორიულად დამკვიდრებული ქალთა მიმართ დისკრიმინაციის, მისი სისტემური და სტრუქტურული ბუნების უარყოფა. ეს არის მესიჯი იმის თაობაზე, რომ ქალთა დისკრიმინაცია არ იმსახურებს ყურადღებას და, ფაქტობრივად, ამბობს იმას, რომ ქვეყანაში პატრიარქატი არ არსებობს და ქალები არ განიცდიან უთანასწორობის სიმძიმეს. თამარი აზუსტებს, რომ კანონმდებლობიდან გენდერის ამოღება აბრმავებს კანონებს ქალების მიმართ და ვერ უზრუნველყოფს მათი უფლებების სათანადოდ დაცვას.
“სისხლის სამართლის კანონმდებლობიდან გენდერის ამოღება აცლის არსს, შინაარსსა და საფუძველს ქალთა მიმართ ჩადენილი დანაშაულების ფართო სპექტრს, (ანუ, დანაშაულებს, რომელთა მსხვერპლიც ძირითადად ქალები ხდებიან და ადამიანი ქალი რომ არ ყოფილიყო, ამ სახის ძალადობას უდიდესი ალბათობით არ დაექვემდებარებოდა) ამ დანაშაულების დისკრიმინაციული მოტივის აღიარებას და სათანადოდ დასჯას. ამგვარი აღიარების გარეშე, ქალთა მიმართ ძალადობის სიმწვავის დაკნინება ხდება და დამნაშავეებს შესაძლოა არ დაეკისროთ შესაბამისი პასუხისმგებლობა, ამ საკითხებისთვის ყურადღების დათმობის პოლიტიკური ნების არარსებობის პირობებში კი, შესაძლოა მოძალადეებმა უფრო ხშირად აარიდონ თავი პასუხისმგებლობას”.
კონვენცია ქალთა მიმართ დისკრიმინაციის ყველა ფორმის აღმოფხვრის შესახებ (CEDAW), სტამბოლის კონვენცია ქალების უფლებრივი მდგომარეობის დასაცავად და გასაუმჯობესებლად, გენდერული თანასწორობის უზრუნველსაყოფად და ძალადობის წინააღმდეგ გარანტიების მისაღებად — ბოლო წლების განმავლობაში საქართველო არაერთი საერთაშორისო დოკუმენტის ხელმომწერი გახდა, კონკრეტული ვალდებულებებით. შესაბამისად, გენდერის ამოღებამ კანონმდებლობიდან შესაძლოა არა მხოლოდ ადგილობრივ დონეზე პრობლემები და გაურკვევლობები გამოიწვიოს, ასევე წინააღმდეგობაში მოვიდეს საერთაშორისო სამართლის პრინციპებთან. თამარ დეკანოსიძეს ამ საკითხის დაზუსტებაც ვთხოვეთ:
“ადამიანის უფლებათა საერთაშორისო სამართალში გენდერი არის ისტორიულად ჩამოყალიბებული და ფართოდ დამკვიდრებული ტერმინი და კონცეფცია. გენდერის კანონმდებლობიდან ამოღებით საქართველო არღვევს ადამიანის უფლებათა იმ ძირითად ხელშეკრულებებს, რომელთა შესრულების ვალდებულებაც ქვეყანამ აიღო. მათ შორის, ქალთა მიმართ ძალადობის და ოჯახში ძალადობის პრევენციის და აღკვეთის შესახებ ევროპულ კონვენციას; ადამიანის უფლებათა ევროპულ კონვენციას (ეწინააღმდეგება ევროპულ სასამართლოს პრეცედენტულ სამართალს, რომელიც კონვენციის შინაარსს განმარტავს), გაეროს ქალთა დისკრიმინაციის აღმოფხვრის კონვენციას და აღნიშნული კონვენციის კომიტეტის მიერ ჩამოყალიბებულ სტანდარტებს და სხვა. როდესაც ეს ორგანოები საქართველოსთან დაკავშირებულ საკითხს განიხილავენ, ისინი დაადგენენ აღნიშნული ინსტრუმენტებით გათვალისწინებული ვალდებულებების დარღვევას და მოსთხოვენ სახელმწიფოს აღმოფხვრას რეგრესული და დისკრიმინაციული პოლიტიკა და მის ფონზე მიღებული საკანონმდებლო ცვლილებები”.
როდესაც გენდერზე, მისი დემონიზებისა და სამართლებრივი ენიდან ამოშლის გადაწყვეტილებაზე ვსაუბრობთ, აუცილებლად გასათვალისწინებელია ტრანსგენდერი, გენდერულად არაკონფორმული, არაბინარული ან სხვა იმ ადამიანების გარიყვის მცდელობაც, რომლებიც გენდერული გამოხატვით დაბადებისას მინიჭებულ სქესთან არ იდენტიფიცირდებიან, ან მათი გენდერული იდენტობა არ შეესაბამება ტრადიციულ ბინარულ ნორმებს.
საქართველოში ერთ-ერთ ყველაზე დაუცველ ჯგუფად ქვიარ თემი რჩება. განათლება, ჯანდაცვა, დასაქმება, მაუწყებლობა, დემონსტრაციები, საზოგადოებრივი აზრი — ბოლო წლების განმავლობაში ქართული ოცნების მიერ მიღებული შემზღუდავი კანონებით უფრო გაფართოვდა სივრცეები, სადაც დისკრიმინაციული და არათანაზომიერი პირობებია ლგბტქი+ ადამიანებისთვის. ამჯერად კი, სამართლებრივი ენიდან გენდერის გაქრობა, გარდა “ქალების და კაცების უთანასწორობის” ყოვლისმომცველად ვერ დანახვისა, იმასაც ნიშნავს, რომ ტრანსგენდერი, არაბინარული და გენდერულად არაკონფორმული ადამიანები სამართლებრივადაც უხილავები გახდებიან. ამის შესახებ სოციალური სამართლიანობის ცენტრის განცხადებაშიც წერია, რომელიც ორგანიზაციამ სწორედ ამ საკანონმდებლო ცვლილებებთან დაკავშირებით გაავრცელა.
“ამგვარი ცვლილებით ისინი კარგავენ დაცვას დისკრიმინაციის, ძალადობისა და სოციალურ გარიყვისგან. დღესდღეობით საქართველოში ლგბტქი ადამიანები უკიდურესად მოწყვლად ჯგუფს წარმოადგენენ და ხშირად ხდებიან ძალადობის სამიზნე, ტრანსგენდერი ქალების მიმართ კი, განსაკუთრებით ხშირია სიძულვილით მოტივირებული ძალადობა”.
განცხადებაში ასევე ვკითხულობთ, რომ ავტორიტარული რეჟიმებისთვის ანტიგენდერული პოლიტიკა მნიშვნელოვან ინსტრუმენტს წარმოადგენს, რომელიც გამოიყენება სოციალური კონტროლის გაძლიერებისა და კრიტიკული სოციალური მოძრაობებისა და ჯგუფების დასუსტებისთვის.
“ავტორიტარული მთავრობები ხშირად უტევენ გენდერულ თანასწორობას, რადგან ის დაკავშირებულია დემოკრატიულ ღირებულებებთან, ადამიანის უფლებებთან და სოციალური სამართლიანობის პრინციპებთან. გენდერული უფლებების შეზღუდვით, ავტოკრატიები ცდილობენ დაასუსტონ სამოქალაქო საზოგადოება, ფემინისტური და ლგბტქი მოძრაობები, რომლებიც ხშირად წარმოადგენენ დემოკრატიული ცვლილებების ინიციატორებს გარდამავალ დემოკრატიებში. ეს პროცესები მჭიდროდ უკავშირდება ავტორიტარული რეჟიმების ინტერესსაც, შექმნან “შიდა მტრის ხატი” და კონსერვატიული და ნაციონალისტური სენტიმენტების მობილიზაციით განამტკიცონ ძალაუფლება და გაზარდონ საზოგადოებრივი პოლარიზაცია”.
სხვადასხვა კვლევა ადასტურებს, რომ საქართველოში ანტიგენდერული ნარატივის ძირითადი შემოქმედი და გამავრცელებელი სწორედ ქართული ოცნება არის, ღიად პროსახელისუფლებო მედია პლატფორმებთან და ულტრამემარჯვენე ჯგუფების წარმომადგენლებთან ერთად. ამჯერად მცდელობაა, მორიგი “მტრის ხატი” ტერმინ გენდერისგან შექმნან და პოლიტიკური პროპაგანდისთვის გამოიყენონ. თუმცა პროპაგანდის მიღმა, რეალურ ცხოვრებაში, რა შედეგებს მოიტანს და რა გავლენას იქონიებს ამ ცნების ამოშლა გენდერულ როლებზე, უთანასწორობაზე, ჩაგვრასა და დისკრიმინაციაზე, სწორედ ეს მოცემულობა რჩება საყურადღებო უფლებადამცველებისთვის.