მედია აპრილის ბლოგის რუბრიკა ეთმობა სხვადასხვა ადამიანს და განსხვავებულ შეხედულებებს. ბლოგები არ არის სარედაქციო კატეგორია და მოიცავს ავტორების პერსონალურ მოსაზრებებს. მათ მიერ გამოთქმული პოზიცია შესაძლოა არ გამოხატავდეს მედია აპრილის პოზიციას.
ბლოგის ავტორი: ლიოვა ლუჟანსკი
მე ვარ ლიოვა ლუჟანსკი,
ორი უმცირესობის: შშმ და ქვიარ თემის წევრი.
ორივე თემს გვაერთიანებს: თავისუფლად გადაადგილების შეზღუდულობა.
შშმ პირებს გარემოსა და შენობა-ნაგებობების აქა-იქ ადაპტირებულობის გამო გვექმნება საფრთხე.
ქვიარებს საფრთხე გვექმნება მაშინ, როცა გამოვალთ/გამოვდივართ დანარჩენ საზოგადოებაში იმ იმიჯით, იმ გარეგნობით, რაც ჩვენს შინაგან აღქმას შეესაბამება, როგორებიც შინაგანად ვართ.
საზოგადოების დიდი ნაწილი ჯერ კიდევ ფიქრობს, რომ არ შეგვიძლია “ჯანსაღი შთამომავლობის” შექმნა. ეს შეუძლებლად მიაჩნიათ.
ესეც მეორე და საერთო დისკრიმინაცია.
შშმ და ქვიარ ადამიანების მშობლების ნაწილი კატეგორიულად ეწინააღმდეგება ერთი და იმავე სქესის მქონე ადამიანების, ასევე, შშმ პირთა პარტნიორულ ურთიერთობასა თუ ქორწინებას.
ორივე შემთხვევაში ხდება შვილების დისკრიმინაცია და მათზე ფსიქოლოგიური ძალადობა.
ესეც მესამე.
მეოთხეა სილამაზის სტანდარტები.
თუ ადამიანი ეტლით მოსარგებლეა, ეს არ ჯდება სილამაზის სტანდარტებში.
თუ უსინათლოს ვიზუალურად მეტყობა შეზღუდულობა, არც ეს ჯდება სტანდარტებში.
თუ ბიჭს ტუჩსაცხი აქვს წასმული, არ ჯდება სტანდარტებში.
თუ გოგოს თმა ძალიან მოკლედ აქვს შეჭრილი ან გადაპარსული, არც ეს ჯდება სტანდარტებში.
მეხუთე: მოგვმართავენ დამაკნინებელი ფრაზებით/სიტყვებით.
“ინვალიდი”, “პიდარასტი”, “ავადმყოფი”.
ზოგს ვეცოდებით და ზოგს ეშინია ჩვენი.
გადამდებიც ჰგონია ჯერ კიდევ ბევრს შშმ პირობა და ქვიარობა.
ამის დამადასტურებელი არაერთი ფაქტი მაქვს მოსმენილი და პირადადაც განცდილი.
მეექვსე; დასაქმება. საკმაოდ რთულია იპოვო კომპანია რომელიც მორგებულია შშმ პირის საჭიროებებსაც: ე.ი., ადაპტირებული გარემო და ტექნიკა რომ ჰქონდეს.
რთულია იპოვო სამსახური, სადაც არ არის ჰომოფობია, ტრანსფობია და ა.შ. სადაც არ არის ბულინგი და დისკრიმინაცია ჰომოფობიური ან/და ტრანსფობიური ნიშნით.
შშმ პირები პოზიტიური დისკრიმინაციის მსხვერპლებიც ხშირად ვყოფილვართ.
ორივე თემში ჯერ კიდევ ასამაღლებელია ცნობიერების დონე ერთმანეთის მიმართ.
შშმ თემს ქვიარების მიმართ და პირიქით.
თუ ჩვენ ვიმუშავებთ ერთად, ერთმანეთს მხარს დავუჭერთ და ვიბრძოლებთ უფლებებისთვის, მაშინ უფრო მეტს შევძლებთ.
გაერთიანებით ერთმანეთის მიმართაც ავამაღლებთ ცნობიერებას, დავამსხვრევთ სტიგმებს და სტერეოტიპებს. შესაბამისად, იმავეს მოვახერხებთ საზოგადოების დიდ მასაში.
რა თქმა უნდა, ეს ყველაფერი ეტაპობრივად, ნელ-ნელა.
მნიშვნელოვანია მხარდაჭერა ჩანდეს საჯაროდ და საზოგადოების დიდი ნაწილი ხედავდეს უმცირესობების ემპათიას, მხარდაჭერას ერთმანეთის მიმართ, რაც პრაქტიკაშიც გამოიხატება.
აუცილებელია უშუალო შეხვედრები და მსჯელობები საერთო პრობლემებზე.
თუმცა, როგორც ორივე თემის წარმომადგენელი, ორმაგად დიდ დაბრკოლებებს ვაწყდები გარკვეულ საკითხებში.
ქვიარების გარკვეული ნაწილისთვის შედარებით ნაკლებად პრობლემურია დასაქმების საკითხი.
ჩემთვის, როგორც ოჯახიდან დევნილი შშმ და ქვიარ პირისთვის, არ არსებობს პროგრამა, პროექტი თუ კანონი, რომლის თანახმადაც ვიქნები უზრუნველყოფილი საცხოვრებლით.
თუმცა, როგორც ქვიარისთვის, არსებობს დროებითი საცხოვრებლის უზრუნველმყოფი პროექტები/დროებითი საცხოვრისები. ეს არასაკმარისია იმის გათვალისწინებით, რომ არ მაქვს სამუშაო გამოცდილება — ანუ ჩემ შემთხვევაში დასაქმება რადიკალურად რთულდება.
ერთმანეთთან აქტიური თანამშრომლობა ხელს შეუშლის ლგბტქია+ თემის დემონიზებას.
საზოგადოება თანდათან დაინახავს, რომ ქვიარები სხვა უმცირესობების პრობლემებზეც ვზრუნავთ.
ჩვენი თანამშრომლობა საჭიროა, რათა კიდევ უფრო ხილვადები ვიყოთ, ვიდრე დღეს ვართ.