საქართველოს ისტორიაში პირველად ხელისუფლების წარმომადგენლებს სტრატეგიული პარტნიორი სანქციებს უწესებს. ქვეყნის სათავეში მყოფი პარტია, ნაცვლად იმისა, რომ იმ საფრთხეებზე ლაპარაკობდეს, რაც მათ მიერ ინიციირებულმა რუსულმა კანონმა მოიტანა და ამის გამოსწორებას ცდილობდეს, ლამის საიმიჯო კლიპის ტექსტით გველაპარაკებიან და გვიმტკიცებენ, რომ “მათი საქართველო აქ არის”. დილიდან ვნახეთ არაერთი მცდელობა, დაგვაჯერონ, თითქოს საერთოდ არ ადარდებთ აშშ-ის სავიზო შეზღუდვა და ამერიკაში თუ ვერა, ყაზბეგში გადაიღებენ სელფებს და აქვე იმოგზაურებენ.
ქართული ოცნება აქტიურად ავრცელებს კონსპირაციულ თეორიას, თითქოს ქვეყნის ინტერესები არ დათმეს და ამიტომ მიიღეს სანქციები, რაც ტყუილია — არც საქართველოში მიმდინარე აქციის მონაწილეები და არც აშშ არ ითხოვდა ქვეყნის ინტერესების დათმობას. პირიქით, ქართულ ოცნებას ყველა ქვეყნის სასარგებლოდ მოქმედებისკენ მოუწოდებს. მეტიც, სანქციების გამოცხადებისას, აშშ-ის სახელმწიფო მდივნის განცხადებაში ხაზგასმით ეწერა, რომ სავიზო შეზღუდვები ეხება “საქართველოს დემოკრატიისთვის ძირის გამომთხრელებს”.
ერთ-ერთი პირველები, ვისი კომენტარებიც მედიაში გავრცელდა, ირმა ზავრადაშვილი და დიმიტრი ხუნდაძე იყვნენ. ერთი მმართველი პარტიის დეპუტატია, მეორე “ოცნებიდან” ფორმალურად გამოყოფილი ხალხის ძალის წევრი.
ზავრადაშვილმა გადაწყვიტა, საქართველოს ისტორია გაეხსნებინა და ქვეყნისთვის თავგანწირვაზე ელაპარაკა: “საქართველოს ისტორიაში, ქვეყნის გამთლიანებისთვის და ქვეყნის კეთილდღეობისთვის ხალხი თავს სწირავდა და ერთ სანქციებს როგორმე ჩვენც ავიტანთ. ჩემი ოჯახი და “ოცნების” ყველა ლიდერის ოჯახი მზად არის იმისთვის, რომ ამ ქვეყნის კეთილდღეობისთვის ყველაფერი აიტანოს”.
წარსულში “პრინციპულმა მაჟორიტარმა” და შემდეგ ქართული ოცნებიდან “მეტის სალაპარაკოდ” წამოსულმა დიმიტრი ხუნდაძემ ლექსის ციტირება გადაწყვიტა: “თუ არჩევანი მაინც დადგა, სამშობლოს სუვერენიტეტის გაძლიერება თუ ვიზები და ავია ბილეთები, რა თქმა უნდა, არჩევანი იქნება სამშობლოს სასარგებლოდ. […] პასუხი საქართველოში ასეთ მიდგომასთან დაკავშირებით უკვე დიდი ხანია არსებობს და მეც ეს პასუხი მექნება, რომ არ გავცვლი მე ჩემს სამშობლოს სხვა ქვეყნის სამოთხეზედა”.
მალევე გამოჩნდა ნინო წილოსანიც, რომელმაც ფეისბუქ პოსტით გვამცნო, რომ თავს დამნაშავედ არ გძნობს და მეტიც, საკუთარი თავით ამაყობს: “მოკლედ, თუკი საკითხი ასე დგას: ქვეყნის ინტერესების დათმობა ან სანქციები, პასუხი ერთმნიშვნელოვანია — ვამაყობ, რომ ვემსახურები ჩემს ქვეყანას”.
სამშობლოს სიყვარულზე მსგავსი პოზიცია პოსტით დააფიქსირა დეპუტატმა, ქეთი ჩარკვიანმაც: “შეხსენებისთვის, ყველა კვლევის მიხედვით, ქართულ ოცნებას საზოგადოების დიდი უმრავლესობის მხარდაჭერა აქვს, რომელიც მზარდია! საქართველოს და ქართველების სამსახურში ყოფნისათვის მიღებულ ნებისმიერ სანქციას ჯილდოს ფასი აქვს”.
ქვეყნის გამო უკან დახევას არ ვაპირებო, ამტკიცებს ავთანდილ ენუქიძეც, რომელმაც მრავალმნიშვნელოვნად ამბობს “ისეთი რაღაცეების მოყოლა შემიძლია ევროპარლამენტზეო”. მერე კი ამატებს, არც პოლიტიკური კარიერის გააგრძელებას ვაპირებო და ბოლოს დააყოლა: “სანამდე მე იქ [აშშ-ში] არ წავიდე, სუყველა კარგად იყავით… არ ვაპირებ [წასვლას]. აგერ ცუდათა ვარ აქა?”
შოთა ხაბარელი ფიქრობს, რომ “საქართველო უპირველეს ყოვლისააა” და ეს დღე ისტორიაში შავად ჩაიწერება, რაშიც შედავება რთულია, თუმცა დეპუტატის არგუმენტი სულ სხვაა: “ისტორიაში შავი ასოებით ჩაეწერება იმის გამო, რომ საქართველო იღებს გამჭვირვალეობის შესახებ კანონს და ამის გამო სანქციებს უკეთებენ, ვინც ამას აძლევს ხმას”.
რა თქმა უნდა, მედიის განსაკუთრებული ინტერესი ხვდა წილად ალუდა ღუდუშაურს, რომელიც არც ისე დიდი ხნის წინ აშშ-დან ფოტოებს გვიზიარებდა ჰეშთეგებით #აშშ, #ნიუიორკი, #სიყვარული, #თავისუფლება, #კარგივაიბები, #კარგიგანწყობა. დეპუტატმა თამამად კი გამოაცხადა, რომ ახლა სელფებს ყაზბეგში გადაიღებს, მაგრამ ჟურნალისტებთან თამამად საუბარი ვერ გაბედა და ეს ფრაზა პარლამენტის კარიდან გამავალმა მიაძახა. მანქანაში ჩაჯდომის წინ კი ომახიანად იმეორებდა, რომ ძალიან კარგია თუ ამერიკაში ვეღარ წავა.
წარსულში მორაგბემ და მმართველი გუნდიდან ფორმალურად წამოსულმა დავით კაჭარავამ ისევ შანტაჟზე და მუქარაზე ილაპარაკა და დაამატა, რომ არ აპირებენ არც ერთ ნაბიჯის უკან გადადგმას. მან ისევ სცადა, რუსულ კანონზე კრიტიკა ქვეყნის სუვერენიტეტზე ვაჭრობად შეეფუთა.
სამშობლოს სიყვარულზე საუბრის პარალელურად, დეპუტატებმა უყურადღებოდ ვერ დატოვეს ოჯახის წევრების სანქცირების საკითხიც. ზოგი გვიმტკიცებდა, რომ ეს საბჭოთა საქციელია, ნაწილი კი ამ საკითხთანაც ინდეფერენტული დამოკიდებულიბს ჩვენებას ცდილობდა.
მაგალითად, მერაბ ქვირაია ჟურნალისტისგან ცდილობდა გარკვევას, სწორია თუ არა მისი ოჯახის დასანქცირება: “ეგ სამართლიანია, როგორ გგონიათ, რომ ოჯახის წევრები დაუსანქცირო კანონმდებელს იმის გამო, რომ კანონი მიიღო?! კითხვა დაგისვით, თქვენ ფიქრობთ, რომ ეს სწორია?! ოჯახის წევრების დასანქცირება სწორი გადაწყვეტილება იქნება?! სამართლიანია?!”.
“სანამ სანქციებს დააწესებენ, სანამ ეს ყველაფერი იქნება, არის საკმაო დრო. მოდი, მერე ვილაპარაკოთ. ოჯახის წევრები მე და ჩემი მეუღლე ვართ, რაც იქნება, იქნება. ისწავლეს ჩემებმა უკვე საქართველოში და ბედნიერები არიან”, — თქვა ირაკლი მეძმარიაშვილმა.
საკითხი უკომენტაროდ არც მამუკა მდინარაძეს დაუტოვებია — ეს მოცემულობა შეფასებასაც აღარ საჭროებსო, მაგრამ მაინც შეაფასა “ძალიან მოკლედ”.
“უპრეცედენტო და ამავდროულად კომიკურია, ხალხის მიერ არჩეულ დეპუტატს თავისი შეხედულებისამებრ კანონის მიღებისთვის სანქციას უწესებდე. ოჯახის წევრებზე პასუხისმგებლობის გადანაწილებაზე საბჭოთა კავშირმაც კი უარი თქვა მის დაშლამდე რამდენიმე ათეული წლით ადრე.
ქვეყნის დამოუკიდებლობა არანაირ ვიზაზე არ იყიდება. ამისთვის ვიზაზე უარი კი არა, სიკვდილზე წავსულვართ ქართველები, რომლებიც, როგორც ჩანს, ვერა და ვერ გაგვიცნეს! ქართველები, რომლებიც არასდროს დავთმობთ საკუთარ მამულს, ენას, სარწმუნოებას, ტრადიციებს, ღირსებას, სამართლიანობას და ასე გავხდებით ევროპული ოჯახის სრულფასოვანი წევრები!” — დაწერა მდინარაძემ ბოლო დღეებში მისი ჩვეული რიტორიკის შესაბამისად.
მას შემდეგ რაც დეპუტატებმა ქვეყნის სიყვარულზე, სალ კლდეებზე და თავგანწირვაზე ილაპარაკეს, პარტიის პოლიტსაბჭოს განცხადებაც გამოქვეყნდა. რა თქმა უნდა, იდენტური ქვეტექსტებით მუქარაზე, სუვერენიტეტში ჩარევაზე, შანტაჟზე. სხვათა შორის, სხვაობაც არის — შოთა ხაბარელის “შავი დღისგან” განსხვავებით, ქართული ოცნება მსოფლიო ისტორიაში “ნაცრისფერი ასოებით” ჩაწერაზე საუბრობს.
“ეს არის უპრეცედენტო მოვლენა მსოფლიო პოლიტიკის ისტორიაში, როდესაც ერთი ქვეყნის ოფიციალური წარმომადგენელი ემუქრება მეორე ქვეყნის კანონმდებელს სანქციებით მხოლოდ იმის გამო, რომ მან გამჭვირვალობის კანონს მისცა ხმა. ეს მოვლენა ნაცრისფერი ასოებით ჩაიწერება მსოფლიო პოლიტიკის ისტორიაში”.
პარტიამ ოჯახის წევრების დასანქცირების პრაქტიკაც დაიწუნა და ცივილიზებული სამყაროს პრინციპებზე ალაპრაკდა: “ცივილიზებულ სამყაროში ათწლეულების მანძილზე საყოველთაოდ იყო აღიარებული, რომ ე.წ. სუბიექტური შერაცხვის პრინციპის უარყოფა, ანუ სანქციის ოჯახის წევრებზე გავრცელება ფაშისტურ-ბოლშევიკური მოვლენაა. ახლა კი, სანქციის ამ ფორმას ამერიკის შეერთებული შტატების ოფიციალური წარმომადგენელი იყენებს, რაც გამაოგნებელია”.
განცხადებაში პარტიამ მოსამართლეებისთვის დაწესებული სანქციებიც გაგვახსენა და ნიშნის მოგებით თქვა, რომ ამის მიუხედავად, სისტემა მაინც ფუნქციონირებს, შემდეგ კი დაამატა: “დღეს ევროკავშირის ორი კანდიდატი ქვეყნის — სერბეთისა და ბოსნია-ჰერცეგოვინის ხელისუფლების უმაღლეს თანამდებობის პირებს აქვთ აშშ-ის მხრიდან დაწესებული სანქციები, თუმცა, ორივე ქვეყანა აგრძელებს ევროკავშირში გაწევრიანების პროცესს და ამ მხრივ არავითარი შეფერხება არ იქმნება”.
დასასრულს, რაღა თქმა უნდა, ისევ გაუსვეს ხაზი, თითქოს ეს მოწოდებები ან სანქციები ქვეყნის სუვერენიტეტით ვაჭრობაა, რასაც არ აპირებენ.
“ვერავითარი შანტაჟი ვერ გვაიძულებს ჩვენი ქვეყნის საწინააღმდეგო ნაბიჯი გადავდგათ. ასეთ ვითარებაში, სანქციები მხოლოდ კონტრპროდუქტიულია და თავად სანქციის დამწესებელს აზიანებს. შესაბამისად, მოვუწოდებთ ყველას, იმოქმედონ პრაგმატულად და გადადგან ქმედითი ნაბიჯები ურთიერთობების გაჯანსაღებისთვის, რაც თანაბრად შედის როგორც ქართველი, ისე ამერიკელი ხალხის ინტერესებში”, — აცხასებს პარტია.
ამერიკის შეერთებული შტატები ქართული ოცნების წევრებსა და მათი ოჯახის წევრებს სანქციებს, კერძოდ სავიზო შეზღუდვებს უწესებს. შესაძლოა, ამ სიაში მმართველი გუნდის დეპუტატების და ნათესავების გარდა სხვა პირებიც მოხვდნენ, რადგან შეზღუდვა ეხებათ მათაც, ვინც არამხოლოდ პასუხისმგებელნი, არამედ თანამონაწილეები არიან საქართველოში დემოკრატიისთვის ძირის გამოთხრაზე.