ანტვერპენის წლევანდელი, მეჩვიდმეტე პრაიდი რამდენიმე მიზეზით იყო გამორჩეული. მათ შორის ერთ-ერთი, ქართველი ქვიარ აქტივისტების ჩართულობაა. “Many voices. One pride” – ეს იყო მთავარი სლოგანი, რომელიც ადგილობრივმა ორგანიზაციამ გააჟღერა, მაგრამ მარშის მსვლელობისას და სატელევიზიო გაშუქების დროსაც, აქტიურად ისმოდა თბილისი პრაიდის შემუშავებული სლოგანი — “სიყვარულს ვერ დაამარცხებ”.
როგორ ჩაიარა პრაიდკვირეულმა და რამდენად მნიშვნელოვანი იყო მასში ქართველი ემიგრანტი ქვიარების ჩართულობა, ამაზე აქტივისტ ემზო კვარაცხელიას ვესაუბრეთ. ის განმარტავს, რომ წლევანდელი პრაიდი უფრო ინკლუზიური შინაარსის იყო და წინა წლებთან შედარებით, უფრო მეტად ჰგავდა პროტესტს. მიზეზად ორგანიზატორები იმას ასახელებენ, რომ როგორც ადგილობრივ, ისე საერთაშორისო დონეზე კონსერვატიული და ულტრამემარჯვენე აქტორები ძლიერდებიან და ახლა მათი ხმები ხმამაღლა უნდა ისმოდეს, რადგან არ სურთ რეალობა, სადაც ქვიარების უფლებები შეიზღუდება და ცენზურა იმოქმედებს. ამიტომ ხაზგასმით ამბობენ: “კარადა დაკეტილია. უკან ვერ დავბრუნდებით”. [ინგლ. Closet, კარადა, ანუ კარადაში მყოფი ადამიანი, რომლის გადაწყვეტილებით, გენდერული იდენტობა ან/და სექსუალობა არა საჯაროდ ცნობილი, არამედ დაფარულია]
პრაიდ ფესტივალი რამდენიმე დღე გაგრძელდა და მოიცავდა კინოჩვენებას, პანელურ დისკუსიებს, მსვლელობას და პრაიდსოფელში საინფორმაციო შეხვედრებს. ერთ-ერთი ღონისძიება ანტვერპენის პორტში ჩატარდა, მას დაახლოებით 200 ადამიანი ესწრებოდა და ანდრეს ლიუბერტის ფილმის, “The Pride Liar”-ის ჩვენება გაიმართა. ჩვენმა მკითხველმა უკვე იცის, რომ ეს ქართველ აქტივისტზე, ემზო კვარაცხელიაზე გადაღებული ფილმია. ჩვენების შემდეგ პანელზე სიტყვით გამოვიდნენ ქართველი ქვიარები და დისკუსიაც საქართველოში არსებული კონტექსტის განხილვას მიეძღვნა, მათ შორის, რუსულ და ჰომოფობიურ, სიძულვილის კანონებს.
პრაიდ სოფელში, რომელიც ანტვერპენის ერთ-ერთ ქუჩაზე იყო მოწყობილი და ასეულობით სტუმარს მასპინძლობდა, ქართველი აქტივისტების მიერ დაფუძნებული Bel-Geo Fusion იყო წარმოდგენილი. როგორც ორგანიზაცია აღნიშნავს, მათი მიზანი იყო ყველას მოესმინა ქართული ქვიარ საზოგადოების ძლიერი ხმები.
ემზო კვარაცხელია ამბობს, რომ პრაიდ სოფელში მათი სტენდი დიდი ინტერესით სარგებლობდა. როგორ ადგილობრივები აღნიშნავდნენ, ქართული ქვიარები დელეგაციის სახით პირველად იყვნენ წარმოდგენილნი, ამავდროულად პეტიციას, რომელიც მათ შეიმუშავეს, ადგილობროვები მხარდაჭერას უცხადებდნენ.
“გვქონდა პეტიცია გამზადებული, რომელსაც ათასზე მეტი ხელმოწერა აქვს ორ დღეში. დიდი ყურადღება იყო ხალხის მხრიდან. ეს იმან გამოიწვია, რომ ტელევიზიებში გაშუქდა. ხალხი მოდიოდა და ეძებდა ქართულ დროშას, რომ პეტიციაზე მოეწერათ ხელი. რიგები გვედგა.
პეტიციაში საუბარია საქართველოში ინიცირებულ ფაშისტურ და მის ამოღებას ვითხოვთ. ჩვენ მივმართავთ ევროპარლამენტს და ევროკომისიას, რომ ინფორმაცია მივაწოდოთ და ვთხოვოთ, დაასანქცირონ ისინი, ვინც ლგბტ ადამიანების წინააღმდეგ ფაშისტურ კანონს დაუჭერენ მხარს”, — აცხადებს ემზო.
ქართულ დელეგაციას ყურადღება ერგო იმის გამოც, რომ აქტიურად ცდილობდნენ ქართული კულტურის პოპულარიზაციას. პრაიდ მარშისას ცეკვავდნენ აჭარულსა და რაჭულს, აფრიალებდნენ საქართველოს დროშებს და მღეროდნენ ქართულ სიმღერებს.
“მთელი ეს მარში იყო პროტესტის, მაგრამ ქართული ქვიარ ხმები განსაკუთრებულად ჰგავდა პროტესტს. გვინდოდა აქაური ჩვენი მეგობრებისა და მხარდამჭერებისთვის მაქსიმალურად ხმა მიგვეწვდინა, რომ საქართველო ლგბტ ადამიანებისა და ქვიარებისთვის არ არის უსაფრთხო. ესეც კარგი სიგნალი იყო და ადამიანებმა მაქსიმალურად გაიგეს, საქართველოში როგორი ტრაგიკული სიტუაციაა. იმით ვიმუხტებოდით, რომ უამრავი ადამიანი მოდიოდა და გვიცხადებდა მხარდაჭერას.
ადგილობრივი ტელევიზიის ერთ-ერთ სიუჟეტში მთავარ მესიჯად გამოიტანეს ის, რაც ჩვენ გვქონდა, რაც თბილისი პრაიდს აქვს სლოგანად: “სიყვარულს ვერ დაამარცხებ”. ეს მესიჯი ჰოლანდიურად თარგმნეს, რადგან ძალიან ხმამაღლა ჟღერდა ამ პრაიდზე. ეს ნამდვილად უნიკალური იყო”, — ამბობს კვარაცხელია.
