უკვე 59 დღეა აზერბაიჯანელი ჟურნალისტი — აფგან სადიგოვი საქართველოში, ციხეში, შიმშილობს. მისი ჯანმრთელობის მდგომარეობა მძიმეა.
აზერბაიჯანის ხელისუფლებისადმი კრიტიკულად განწყობილი სადიგოვი, მედიაგამოცემა Azel.Tv-ის მთავარი რედაქტორია. 2024 წლის ივლისში მან ჯერ ოჯახთან ერთად თბილისიდან საზღვარგარეთ გაფრენა ვერ შეძლო, 3 აგვისტოს კი ოჯახის წევრების თვალწინ დააკავეს. მომდევნო დღეს თბილისის საქალაქო სასამართლომ სადიგოვს სამთვიანი საექსტრადიციო პატიმრობა შეუფარდა.
აზერბაიჯანში მას ბრალად ედება დიდი ოდენობით ქონების ხელში ჩაგდების მიზნით შეურაცხმყოფელი ინფორმაციის გავრცელება და მუქარა. როგორც ოჯახის წევრები, ასევე უფლებადამცველები არ ეთანხმებიან წარდგენილ ბრალდებას, საქმის პოლიტიკურ კონტექსტზე მიუთითებენ და მოუწოდებენ ხელისუფლებას, არ დაუშვას აფგან სადიგოვის ექსტრადაცია აზერბაიჯანში.
სადიგოვი აზერბაიჯანში ორჯერ, 2016 წელს და 2020 წელს დააპატიმრეს. მეორე პატიმრობის დროს ის 242 დღის განმავლობაში შიმშილობდა. აზერბაიჯანში სადიგოვის უსაფრთხოებასთან დაკავშირებულ წუხილებს არ დაეთანხმა შსს-ს მიგრაციის დეპარტამენტი — 2024 წლის 16 სექტემბერს მას უარი უთხრეს საქართველოში ლტოლვილის სტატუსის მინიჭებაზე.
სადიგოვის დაკავებას გამოეხმაურა საერთაშორისო არასამთავრობო ორგანიზაცია — Amnesty International, რომელიც ადამიანის უფლებების დაცვის კუთხით მუშაობს. Amnesty International-ის წერილში მოყვანილია აზერბაიჯანში ხელისუფლებისადმი კრიტიკულად განწყობილი ჟურნალისტების დევნისა და შევიწროების მაგალითები და აღნიშნულია, რომ იქ დაბრუნების შემთხვევაში აფგან სადიგოვის უფლებები სერიოზულად დაირღვევა, მათ შორის, “არსებობს უკანონო დაკავების, წამებისა და სხვა არასათანადო მოპყრობის, ასევე არასამართლიანი გასამართლების მომეტებული რისკები”.
აფგან სადიგოვის დაპატიმრების დღიდან საპროტესტო გამოსვლები არ შეუწყვეტია მის ცოლს — სევინჩ სადიგოვას. აფგანის ჯანმრთელობის მდგომარეობის, საპროტესტო გამოსვლების, წარდგენილი ბრალისა და უსაფრთხოების თემებზე, მედია აპრილი სევინჩს გაესაუბრა.
— სევინჩ, პირველ რიგში, აფგანის ჯანმრთელობაზე გკითხავთ. ის 21 სექტემბრის შემდეგ შიმშილობს. როგორ გრძნობს თავს ახლა და თქვენ რა ინფორმაციას ფლობთ?
აფგანთან ციხეში ბოლო ვიზიტი 12 ნოემბერს გვქონდა. ჩვენ დახურული შეხვედრების ფორმატი გვაქვს, ფანჯრის მიღმა და ტელეფონებით ველაპარაკებით ერთმანეთს. ჯამში სულ 8 შეხვედრა გვქონდა და ყველა მსგავსი ფორმატით. ბოლო შეხვედრაზე ბავშვებთან ერთად ვიყავი. მოიყვანეს აფგანი. თავისით ვეღარ გადაადგილდება, ეტლი სჭირდება. მისი ჯანმრთელობის მდგომარეობა ძალიან მძიმეა. რაც შიმშილობა დაიწყო 30 კილოგრამზე მეტი დაიკლო. ცუდად არის. როცა შეხვედრიდან გამოვედით, ციხის თანამშრომელმა მითხრა, რომ მთავარ ექიმს სურდა ჩემთან შეხვედრა.
შევედით ოთახში, სადაც ერთი ქალი და ერთი კაცი იყო. ქალი გამეცნო, როგორც მთავარი ექიმი, კაცი არ ვიცი, ვინ იყო, არ გამეცნო. მთავარმა ექიმმა მითხრა, რომ აფგანი შეიძლება მოკვდეს. მე ბავშვებთან ერთად ვიყავი და რადგანაც ვხედავ, მათ როგორ ეშინიათ და განიცდიან, ექიმს ვუთხარი, მოდი, ბავშვები გავიდნენ და ისე ვილაპარაკოთ. მაგრამ ვფიქრობ, რომ მათ უნდოდათ ეს ბავშვებს გაეგონათ. უნდათ, რომ აფგანმა შიმშილობა შეწყვიტოს და ამიტომ აკეთებენ ასეთ რაღაცებს. ექიმმა მითხრა, რატომ, იყვნენო. მე არ მინდა რომ ეს ბავშვებმა გაიგონონ, ძალიან განიცდიან მამის მდგომარეობას, მეკითხებიან — დედა, მამა მოკვდება? და ექიმი თუ ამას მათ წინაშე იტყვის, ეს ხომ არ არის გამართლებული. ბოლოს ექიმი დამთანხმდა, რომ ბავშვები გასულიყვნენ ოთახიდან. რომ არ დამთანხმდებოდა, მე მათ არ დაველაპარაკებოდი.
ექიმმა მითხრა, რომ აფგანის მდგომარეობა ძალიან მძიმეა, “ორგანიზმი თავის თავს შეჭამსო”, რადგანაც არაფერს არ იღებს, შეიძლება კომაში ჩავარდეს და გარდაიცვალოს კიდეცო. გეტყვით, რატომ არის ახლა მისი მდგომარეობა ასეთი მძიმე და საყურადღებო. ის ძალიან ჯანმრთელი ადამიანი იყო, მაგრამ ბოლოს, როდესაც აზერბაიჯანში დააპატიმრეს, ის შიმშილობდა 242 დღის განმავლობაში. ამიტომ ორგანიზმიც უფრო სუსტი აქვს.
არც მე მინდა, რომ აფგანი შიმშილობდეს, მაგრამ მან მითხრა, რომ “ თუ კანონი არ მუშაობს, თუ კანონი არ გიცავს, თუ კანონს ისე იყენებენ შენს წინააღმდეგ როგორც მოისურვებენ და უბრძანებენ, მე გამოსავალი არ მაქვს, თუნდაც მოვკვდე, ვიშიმშილებო”. ასეთი ადამიანია, ასეთი ხასიათი აქვს. ამიტომ ექიმსაც ვუთხარი, რომ მესმის თქვენ ექიმი ხართ, გინდათ მისი გადარჩენა, მიმართეთ სახელმწიფოს და უთხარით, რა მდგომარეობა აქვს აფგანს. მან მითხრა, რომ მსგავსი რამის გაკეთება არ შეუძლიათ. მე ვუთხარი, უბრალოდ მდგომარეობა უთხარით. ადამიანი უდანაშაულოა, არაფერი გაუკეთებია, არ არის დამნაშავე არც აზერბაიჯანში, არც აქ. დიდი ხნის განმავლობაში იყო ხომ აქ, არაფერი დაუშავებია, კულტურული ადამიანია, დემოკრატიული და კანონს პატივს სცემს.
— ჟურნალისტური საქმიანობის გამო აფგანი რამდენჯერმე პატიმრობაში იყო აზერბაიჯანშიც, როგორი გარემო ხვდებოდა აფგანს ციხიდან გამოსვლის შემდეგ?
ბოლოს აფგანი პირდაპირ საავადმყოფოდან გამოვიდა, რადგანაც ამ დაპატიმრების დროს თითქმის ერთი წელი შიმშილობდა და ძალიან ცუდად იყო, ამიტომაც გამოუშვეს. მერე აფგანი მკურნალობდა გარკვეული პერიოდის განმავლობაში. შემდეგ ისევ აზერბაიჯანში დავბრუნდით. თითქოს სულ აკვირდებოდნენ პატიმრობის შემდეგ, რას შვრებოდა, გააგრძელებდა თავის საქმიანობას, თუ არა. ის კი აგრძელებდა თავის საქმიანობას, რაღაცას დაწერდა, ან ეთერში იტყოდა და მე მირეკავდნენ და მემუქრებოდნენ. ზოგჯერ აფგანს საერთოდ არ ვეუბნებოდი, მეშინოდა, რომ ისევ იტყოდა პირდაპირ ეთერში და ისევ დააპატიმრებდნენ. ბოლოს ვუთხარი კიდეც, საკმარისია, რამდენი ხანი უნდა გაგრძელდეს, რამდენჯერ უნდა დაგაკავონ, ეს არ არის ცხოვრება, ჩემიც და ჩვენი ცხოვრებაც ჯოჯოხეთია. იქ საერთოდ არ არის უსაფრთხო გარემო. იყო შემთხვევები, როდესაც ჟურნალისტები მოკლეს.
— სევინჩ, რატომ გადაწყვიტეთ საქართველოში წამოსვლა, ან რამდენად უსაფრთხოდ გრძნობდით აქ თავს, იმის შემდეგ, რაც აფგან მუხთარლის შეემთხვა?
უბრალოდ არჩევანი არ გვქონდა. მარტო მუხთარლის საქმე არ იყო, სხვა საყურადღებო ინცინდენტებიც იყო, მაგრამ მუხთარლის საქმე უფრო გახმაურებულია და ბევრმა იცის, რადგან ის საქართველოდან გაიტაცეს. თუ აფგანი თავის საქმეს აღარ გააგრძელებდა აზერბაიჯანში, გაჩერდებოდა და ერთი, ან ორი წელი მოიცდიდა, ალბათ გაგვიშვებდნენ კიდეც სხვაგანაც, მაგრამ აფგანი აქტიურად მუშაობდა და ეს შეუძლებელი იყო.
საქართველოში 2023 წელს, დეკემბერში, ერთად ჩამოვედით, მაგრამ ბავშვებს სკოლა დაეწყოთ და მე ისევ დავბრუნდი აზერბაიჯანში. მარტო როცა იყო აფგანი, მარნეულში რჩებოდა. ჩვენ როდესაც ჩამოვედით, თბილისში ვიყავით. აზერბაიჯანში რომ დავბრუნდი, მითვალთვალებდნენ. მანქანა მუდმივად იყო სახლთან. ივნისში დამიბარეს შსს-ში, რანგით მაღალმა და გავლენიანმა პირმა, დუგარ ელეჩბეროვმა, მითხრა, რომ შენი ქმარი თუ ამას და ამას გააკეთებს, ცუდი შედეგი იქნებაო. უთხარი, შენ ხომ მისი ცოლი ხარ… მე არაფერი მითქვამს, მეშინოდა და აზერბაიჯანიდან წამოსვლა მინდოდა უკვე.
აქ რომ ჩამოვედით, აფგანს ყველაფერი ვუთხარი, მითხრა რომ აქაც არ იყო უსაფრთხო ადგილი, აქაც მითვალთვალებენო. მითხრა, რომ აქ იყო აქტივისტი, რომელიც აზერბაიჯანის უსაფრთხოების სამსახურში მუშაობდა. თითქოს აქტივისტია, მაგრამ როდესაც აფგანი დააკავეს, ისიც იყო ჩარეული, რადგან ინფორმაციას აწვდიდა აზერბაიჯანის უსაფრთხოებას.
— სევინჩ, სანამ აფგანს დააკავებდნენ, ივლისის თვეში, არ მოგცეს საქართველოს დატოვების უფლება. შეგიძლიათ დაკავების დღე გაიხსენოთ და ასევე მოგვიყვეთ, თქვენთვის საყურადღებო რა მოვლენები უსწრებდა წინ ამ დღეს?
დიახ, წასვლა გადავწყვიტეთ საქართველოდან. უბრალოდ, აქ უსაფრთხოდ აღარ ვგრძნობდით თავს, ვიზასაც ვერ მივიღებდით. ბევრს ვლაპარაკობდით, რა გვექნა, სად წავსულიყავით. ძალიან რთული იყო ეს ყველაფერი, ჩვენი ცხოვრება, ჩვენი შვილების განათლება — ბევრი საფიქრალი გვქონდა. ბოლოს აფგანმა მითხრა, მოდი ბოსნიაში წავიდეთო, იქ ალბათ არ შეასრულებენ აზერბაიჯანის დაკვეთასო. თან ვიცოდით, რომ იქ იყვნენ აზერბაიჯანელები, რომელთაც თავშესაფარი მისცეს. თურქეთის გავლით გვქონდა ბილეთი ნაყიდი.
18 ივლისს, როდესაც აეროპორტში ვიყავით, აფგანს უთხრეს რომ ტექნიკური პრობლემა ჰქონდა, მოეცადა, გაერკვია დეტალები შესაბამის უწყებაში, არ ენერვიულა. აფგანმა უთხრა, რომ არ ნერვიულობდა, ჟურნალისტი იყო, იცოდა თავისი უფლებების შესახებ და გაარკვევდა დეტალებს. ამის შემდეგ გვითხრეს, რომ შეგვეძლო აზერბაიჯანში წავსულიყავით, ჩვენს სამშობლოში, მაგრამ სხვაგან ვერ გავფრინდებოდით. დილამდე ვიყავით აეროპორტში. მადლობა ჟურნალისტებს, აქტიურად აშუქებდნენ ჩვენს ამბავს. ჩვენმა ადვოკატებმა მიმართეს შსს-ს, მაგრამ არ უპასუხეს, თუ კონკრეტულად რა პრობლემის გამო არ გვიშვებდნენ ქვეყნიდან. მერე ადვოკატი და აფგანი სახალხო დამცველსაც შეხვდა, პასუხები მაინც ვერ მივიღეთ.
3 აგვისტოს საღამოს, სადღაც 5 საათის შემდეგ, ბავშვებმა გვითხრეს, რომ გასეირნება უნდოდათ და ერთად გავედით გარეთ. აეროპორტის შემდეგ ვგრძნობდი, რომ გვითვალთვალებდნენ. აფგანს არ უნდოდა, რომ მე ან ბავშვებს გვენერვიულა, ამიტომ გვეუბნებოდა, რომ თქვენ ასე გგონიათო. 3 აგვისტოს, როდესაც სახლიდან გავედით, ქუჩაში პირდაპირ მოვიდნენ და აფგანს დაელაპარაკნენ, ვიფიქრე გზა უნდა ეკითხათ, მაგრამ რომ მიმოვიხედე, დავინახე, რომ ბევრი მანქანა იყო გაჩერებული და ბევრი პირი სამოქალაქო ფორმაში ჩაცმული. როდესაც გადაღება დავიწყე, მხოლოდ მას შემდეგ ჩაიცვეს ფორმის ჟილეტები. ესე იგი, გველოდებოდნენ. მაშინვე ხელბორკილები დაადეს აფგანს. ეკითხებოდნენ თუ სად ვცხოვრობდით, თითქოს არ იცოდნენ. აფგანმა უთხრა, თუ ჩემი თავი გინდათ, სახლს რატომ ეძებთ, წავიდეთო. მე კი მითხრა, რომ არ მენერვიულა. მანქანაში, როდესაც ჩასხდნენ, რამდენიმე წუთის განმავლობაში გაჩერებულნი იყვნენ, მაგ დროს დავიწყე გადაღება. რაღაცას ეუბნებოდნენ აფგანს და ჩვენც ფოტოებს და ვიდეოებს გვიღებდნენ. ბავშვები ტიროდნენ.
— როგორც კი აფგანი დააპატიმრეს, თქვენ დაიწყეთ საპროტესტო აქციები, ცდილობთ რაც შეიძლება მეტმა ადამიანმა გაიგოს თქვენი ხმა. ახსენეთ, რომ ბავშვები ძალიან ნერვიულობენ. თქვენს მდგომარეობაზეც გკითხავთ, როგორ ხართ? თქვენი შვილები, როგორ არიან?
საპროტესტო აქციებს იმიტომ ვატარებ, რომ სხვა გამოსავალი არ მაქვს. რა თქმა უნდა, ეს ყველაფერი ჩვენთვის ძალიან რთულია. საშინელი ამბები გამოვიარეთ, უფროსი გოგო 15 წლის არის, პატარა 10 წლის. ბავშვების თვალწინ დააპატიმრეს აფგანი, მერე იყო გამოსვლები, პროტესტი, სასამართლო პროცესები, ეს ყველაფერი მათ იცხოვრეს და განიცადეს. როდესაც აზერბაიჯანში მსგავს პერიოდს გავდიოდი, დედაჩემთან ვტოვებდი ბავშვებს და ყველაფერს ვერ ხედავდნენ, აქ ასეთი მხარდაჭერა არ მაქვს და სადაც მივდივარ, ბავშვებიც თან მიმყავს და ყველაფრის მომსწრენი არიან ისინიც.
რაც შემეხება მე, FB-ზე და სხვა პლატფორმებზე მემუქრებიან. სხვადასხვა პროფილით მწერენ, რომ მომწამლავენ, ბავშვებს მომიკლავენ, ასეთ ფსიქოლოგიური წნეხსაც გავდივარ. პოლიციას მივმართე ამ მუქარებზე. მაგალითად, აზერბაიჯანში როდესაც აფგანი დააპატიმრეს, უსაფრთხოების სამსახურიდან მემუქრებოდნენ, მაგრამ აქ სხვადასხვა პროფილით მეკონტაქტებიან. ასევე, აქ მითვალთვალებენ, არჩევნებამდე უფრო შესამჩნევი იყო, ვგრძნობდი, ვხედავდი, ფოტოებს და ვიდეოებს ვუღებდი, არჩევნების შემდეგ ისეთი აქტიურები აღარ არიან, ალბათ არ სცალიათ… ივანიშვილი მართავს აქაურობას და ალიევის შეკვეთით აკეთებენ ყველაფერს. როგორც ჩანს, ბევრი ფული მისცეს… ბოლომდე ვიბრძოლებ, რაც არ უნდა გააკეთონ. ვიცი, რომ პატარა ბავშვები მყავს, მაგრამ აფგანს მარტო ხომ ვერ დავტოვებ ამ მდგომარეობაში, რომ ექსტრადირება, ან რაიმე უკანონობა და უსამართლობა გაუკეთონ.
— სევინჩ, მიმდინარე ბრალდებაზეც რომ ვილაპარაკოთ. არსებული ინფორმაციით, აფგანი დააკავეს იმის გამო, რომ აზერბაიჯანში 2024 წლიდან იძებნებოდა “მუქარასთან და გამოძალვასთან დაკავშირებული დანაშაულებისთვის”. ერთ-ერთ სასამართლო პროცესზე მან განაცხადა, რომ “მას არასოდეს ჩაუდენია სისხლის სამართლის დანაშაული, მან უბრალოდ გააკრიტიკა ალიევი [აზერბაიჯანის პრეზიდენტი] და ამხილა მისი დანაშაული”.
სისხლის სამართლის საქმე, რომელიც აზერბაიჯანში არის გახსნილი, ეს არის ყალბი და გახსნეს იმიტომ, რომ არ უნდოდათ აფგანს აქაურობა დაეტოვებინა და სხვა ქვეყანაში წასულიყო. მაგალითად ამბობენ, რომ ეს საქმე გახსნეს მაისში, მაგრამ აზერბაიჯანში ჩვენს მისამართზე ამის შესახებ არანაირი წერილი, ინფორმაცია არ მოსულა. კანონით უნდა მოსულიყო წერილი ამ ბრალდებაზე და ჩვენ ინფორმირებულები უნდა ვყოფილიყავით. უფრო მეტიც, მაგ პერიოდში მე ვიყავი მისული აზერბაიჯანის შსს-ში, გამოვითხოვე აფგანის შესახებ ინფორმაცია, ცნობა მინდოდა და არანაირი მიმდინარე სისხლის სამართლის საქმე, ძებნა არაფერი ფიქსირდებოდა. ამ ბრალდების შესახებ მაშინაც არ ვიცოდით, როცა აეროპორტიდან გაფრენის შესაძლებლობა არ მოგვცეს, ან როდესაც დააპატიმრეს, არ გვპასუხობდნენ, თუ რატომ არ უშვებდნენ. ალბათ იფიქრეს აფგანი დაბრუნდებოდა აზერბაიჯანში, როდესაც აღარ დაბრუნდა, მერე აღძრეს საქმე.
მე ჩემს ქმარს ძალიან კარგად ვიცნობ. უკვე 16 წელია ცოლ-ქმარი ვართ და ვიცი მისი ხასიათი. არ არის ის ადამიანი, რომ ვიღაცა დააშანტაჟოს და თუ ასეთი ადამიანია, შეიძლება რომ შემდეგ იშიმშილოს? სამართლებრივადაც შეიძლება დამტკიცება, რომ აფგანს ეს არ გაუკეთებია. მაგრამ არც აზერბაიჯანში, არც საქართველოში კანონი არ აინტერესებთ, რასაც ეუბნებიან, იმას აკეთებენ.
— მიგრაციის დეპარტამენტმა აფგანს უარი უთხრა თავშესაფარზე, როგორი იყო თქვენი მოლოდინი ამასთან დაკავშირებით და რას უკავშირებთ თავშესაფარზე უარის თქმას?
პირველი რაც მინდა აღვნიშნო, რომ მიგრაციის დეპარტამენტმა აფგანთან ინტერვიუები ჩაატარა ძალიან სწრაფ-სწრაფად, ასევე ძალიან ცუდი თარჯიმანი ჰყავდათ, ჩვენი ადვოკატები ყველაფერს თვალყურს ადევნებდნენ. მაგალითად, ბოლო ინტერვიუ სექტემბერში, პარასკევს ჰქონდათ, შაბათი-კვირა დასვენება იყო და ორშაბათს დილითვე მოუვიდა უარი. როგორ მუშაობენ, რა ინფორმაციას გაეცნენ იმ დროში, რის საფუძველზე დაწერეს უარი, არაფერი ვიცი. დასკვნაში კი ჩაუწერიათ, რომ აფგანს არანაირი საფრთხე ემუქრებოდა აზერბაიჯანში, არ დააპატიმრებდნენ, სიტყვის თავისუფლებისთვის არ ემუქრებოდნენ იქ.
ისე დაწერეს, თითქოს, ყველაფერი გამოვიგონეთ და აზერბაიჯანში საფრთხე არ ემუქრებოდა. რას ნიშნავს საფრთხე არ ემუქრებოდა? ბევრი ფაქტი გვაქვს, ბევრმა საერთაშორისო ორგანიზაციამ მხარდამჭერი განცხადება გააკეთა. ყველა ამბობს, რომ ის პოლიტიკური პატიმარია, ყველამ იცის და საქართველომ არ იცის? როგორც ჩანს მარტო პროკურატურა, პოლიცია, სასამართლო კი არა, ასევე მიგრაციის დეპარტამენტიც იღებს “შეკვეთებს”, რადგან მათ მიერ წარმოდგენილ დასკვნაში ღიად არის ჩაწერილი, რომ აზერბაიჯანში ყველაფერი რიგზეა.
— სევინჩ, თქვენც აღნიშნეთ საერთაშორისო უფლებადამცველი ორგანიზაციების დასკვნები, რომლებიც ხაზს უსვამენ საქმის პოლიტიკურ ელფერს. ერთ-ერთ საპროტესტო გამოსვლაზე თქვენ თქვით, რომ “ერთი რეჟიმის მოთხოვნით, მეორე რეჟიმი ტოვებს აფგანს პატიმრობაში”. რას ელით, რა მოთხოვნები და მოლოდინები გაქვთ?
მოლოდინი არაფრის მაქვს. ძალიან მინდოდა ირაკლი კობახიძესთან შეხვედრა. მინდოდა ეპასუხა, თუ რა ხდებოდა, რატომ კლავდნენ კანონს, მაგრამ როდესაც მე მთავრობის ადმინისტრაციასთან მივედი და საჯარო შეხვედრა მოვითხოვე, მითხრეს, რომ ეს შეუძლებელი იყო, ოფიციალური წერილით უნდა მიმემართა. მე ვუთხარი, რომ მე მქონდა იქ ყოფნის უფლება, ვუთხარი “გგონიათ, რომ აფგანი სანამ კვდება, მე გავჩერდები”? ასე არ იქნება, ყველას გავაგებინებ და დავანახებ, აქ სახელმწიფოს ვინ მართავს, ალიევი და მისი რეჟიმი, რასაც გიბრძანებთ, იმას აკეთებთ და მე მას ვაჩვენებ-თქო, ეს ვუთხარი. ერთი საათის განმავლობაში დავრჩი მთავრობის ადმინისტრაციასთან და ბევრი პოლიციელი მოვიდა. პროკურატურასთანაც მინდოდა შეხვედრა და უარი მითხრეს. ადვოკატებს შევხვდებით და სევინჩს ვერაო. რატომ? მე ბევრი კითხვა მაქვს, რომლებზეც ვერ მიპასუხებენ, იმიტომ რომ ეს ყველაფერი უკანონოა.
ძალიან ცუდად ვგრძნობთ აქ უკვე თავს. რეპორტიორად მუშაობის გამოცდილება რომ არ მქონოდა და ჩვეულებრივი ადამიანი ვყოფილიყავი, ამ ყველაფერს ვერ გავუძლებდი… ასე ცხოვრება და ბრძოლა ძალიან რთულია, მაგრამ ბოლომდე ვიბრძოლებ. მოვითხოვ, რომ გაათავისუფლონ აფგანი, არ მოკლან უდანაშაულო ადამიანი.
აფგან სადიგოვის სამართლებრივ ინტერესებს სოციალური სამართლიანობის ცენტრი იცავს და პროცესის ფარგლებში ორგანიზაცია ითხოვს აღკვეთის ღონისძიების სახით შერჩეული საექსტრადიციო პატიმრობის გაუქმებასა და მის მიმართ პირადი თავდებობისა და გირაოს გამოყენებას. მათი განცხადებით, აფგან სადიგოვის პირადი თავდებობის მზადყოფნას სხვადასხვა ქართული მედიასაშუალების სანდო და ცნობილი წარმომადგენელი გამოხატავს.