ბლოგი

იყო ერთი ქალი

Aprili Media
გუსტავ კლიმტის ნახატი

ბლოგის ავტორი: მარიამ თოდუა

 

მედია აპრილის ბლოგის რუბრიკა ეთმობა სხვადასხვა ადამიანს და განსხვავებულ შეხედულებებს. ბლოგები არ არის სარედაქციო კატეგორია და მოიცავს ავტორების პერსონალურ მოსაზრებებს. მათ მიერ გამოთქმული პოზიცია შესაძლოა არ გამოხატავდეს მედია აპრილის პოზიციას.

იყო ერთი თინა, 20 წლის

მშობლები ყოველთვის აფრთხილებდნენ, რომ ეს შეიძლება მომხდარიყო სკოლის ხმაურიან წვეულებებზე, ღამე, ყაყანში, ალკოჰოლით, ნარკოტიკებითა და ჰორმონებით აწრიალებული ტვინების გროვაში.

აფრთხილებდნენ, რომ ეს იქნებოდა 9 საათის მერე — როცა მზე ჩავიდოდა, დაბნელდებოდა, ქუჩები “ნორმალური ადამიანებისგან” დაიცლებოდა.

მშობლები აფრთხილებდნენ, რომ ეს იქნებოდა, თუ ჩაიცვამდა მაღაზიის ვიტრინებში მაცდუნებლად გამოფენილ ფერად, ყვავილებიან კაბას, რომლებისკენაც ხშირად ეპარებოდა თვალი. იქნებოდა, თუ წაისვამდა წითელ ტუჩსაცხს და თვალებს ჩაიხატავდა. თუ იმღერებდა, იცეკვებდა, ხმამაღლა ილაპარაკებდა და ზედმეტ ყურადღებას მიიქცევდა. ამაში არწმუნებდა თავისი მამაოც, რომელმაც ასწავლა, რომ ქალს აქვს უმთავრესი სამკაული და ეს სამკაული არის მორჩილება. 

თინას ეშინოდა და თინა უჯერებდა. 

და ყოველთვის 9-მდე ბრუნდებოდა სახლში. იცვამდა გრძელ, კოჭებამდე კაბებს, ნაცრისფერ პერანგს, თმა შეკრული ჰქონდა, ყოველთვის. ტუჩსაცხი? არ სჭირდებოდა. ეგ ხომ მხოლოდ უზნეო ადამიანებისთვისაა? აი, ბუნებრივი სილამაზე ღვთის საჩუქარია. რა საჭიროა შეღებვა? შეღებილი ქალი არის ეშმაკის იარაღი, კაცთა მაცდუნებელი. და, აბა, თინა, წარმოიდგინე როგორია, რომ ძალიან ცხელოდეს, ძალიან გწყუროდეს და უცებ შენ წინ გაჩნდეს ერთი ჭიქა წყაროს წყალი. რას იზამ? რა თქმა უნდა, მიხვალ და დალევ, იმიტომ, რომ წინ დაგიდგეს ერთი ჭიქა წყალი, გარეთ კი ძალიან ცხელა და გწყურია. აბა, წარმოიდგინე, თინა, როგორი რთული უნდა იყოს ეს კაცებისთვის. თინა თავს უქნევს, თინა დამჯერი გოგოა, სანათესავოს სამაგალითო გოგო. 

თინა არავის გაუფრთხილებია, რომ მისთვის უსაფრთხოება არ არსებობს. რომ სინამდვილეში საფრთხე გაჩნდა თინასთან ერთად, როგორც დაბადებიდან თანდაყოლილი ნაიარევი — დედის მუცელშივე, ექოსკოპიაზე მისი გულის ცემის ბაგა-ბუგთან ერთად, იმ წამიდან, როგორც კი ექიმმა განაჩენივით აცნობა სხვებს, რომ დედამიწაზე დაიბადება გოგო, რომელსაც ექნება სხეული. სხეული ექნება და იქნება გოგო. საკმარისია. 

და ამიტომაც ვერაფრით გაიგებს თინა, იმ ზაფხულს, სოფელში, ბაბუასთან, რატომ დაუძახებს ბაბუამისის სუფრების უცვლელი თამადა, ოჯახის მეგობარი მოხუცი, თავისი ბავშვობის სახლის უკანა ოთახში და რატომ დახვდება ეს კაცი შარვალჩახდილი, ცხოველად გადაქცეული, შავი თმებით დაფარული ტანით და რატომ აყურებინებს იმას, რაც არ უნდა ნახოს, წესით არ უნდა ნახოს, რადგან თინა წესიერი გოგოა და არასდროს წასულა წვეულებებზე, არასდროს ყოფილა ღამე ქუჩაში, არასდროს ჩაუცვამს ის კაბები, ვიტრინებიდან რომ შესციცინებდნენ. მაგრამ თინა მაინც იდგება და უყურებს, იმიტომ, რომ დაუძახეს, უფროსმა დაუძახა, კაცმა დაუძახა და მერე მეორე დღე რომ დაიწყება, მხევალი ღვთისა, თავისი უმთავრესი სამკაულის სიმძიმით, ისევ იქ გაჩნდება უფროსის დაძახებაზე და ისევ უყურებს და შიშისგან გაქვავებული ფეხს ვერ მოიცლის თავისი ბავშვობის საძინებლიდან; თვალს ვერ მოაშორებს თინა თავისი ბავშვობის საწოლს, რომელზეც ახლა ვიღაც კაცი წევს, თითქოს ნაცნობი სახით და ცხოველურ ხმებს გამოსცემს — საწოლზე, რომელზეც ოდესღაც, უხსოვარ დროს, ბებო ათასნაირ ამბავს უყვებოდა ლამაზ პრინცესებზე; პრინცესებზე, რომლებიც ელოდებიან, სულ ელოდებიან, ჰორიზონტს გასცქერიან და ელოდებიან, რომ მოვა, პრინცი მოვა, აუცილებლად მოვა უნაკლო პრინცი. 

ემოციური (ფსიქოლოგიური) ძალადობა: ნებისმიერი ქცევა, რომელიც მიმართულია ადამიანის კონტროლისკენ; მანიპულაცია, რომელიც ზღუდავს პიროვნებას. მკვლევრები (Diane R. Follingstad, Dana D.Dehart) გამოყოფენ ემოციური ძალადობის (Emotional abuse) რამდენიმე ფორმას: ა) მუქარები ინდივიდის ფიზიკურ ჯანმრთელობაზე; ბ) კონტროლი ფიზიკურ თავისუფლებაზე გ) დესტაბილიზაცია ინდივიდის დაშინების, დაკნინების, იზოლაციის/მონოპოლიზებისა და კონტროლის გზით.

სპირიტული (სულიერი) ძალადობა (Spiritual abuse): რელიგიური რწმენა-წარმოდგენების გამოყენება ადამიანის პირადი თავისუფლების შეზღუდვის მიზნით. სულიერი ძალადობა შესაძლოა გამოიხატებოდეს შემდეგ ქმედებებში: ჩაცმულობის, ქცევის, სექსუალობის, გადაწყვეტილებების მიღებისა და ფინანსების კონტროლი/შეზღუდვა რელიგიური ბერკეტების გამოყენებით.

სექსუალური შევიწროება (Sexual Assault): გულისხმობს მეორე პირის თანხმობის გარეშე სექსუალურ ქცევაში ჩართვას. მათ შორისაა იძულება, ინდივიდმა უყუროს სექსუალური ხასიათის ქცევას. სექსუალური შევიწროება ხშირად მრავალი სხვადასხვა დეტალით ვლინდება და ის ყოველთვის ისეთი აშკარა არ არის, როგორც ამ ისტორიაში. [ასევე წაიკითხეთ: სექსუალური შევიწროება სამსახურში — რა შემიძლია და როგორ მოვიქცე?]

იყო ერთი ნინო, 40 წლის

ერთხელ თუ არ შეჭამს, არაფერი დაშავდება — ჯერ ეს იყო. 

მერე იყო: ექვსის მერე საერთოდ თუ არ შეჭამს, არაფერი დაშავდება. 

მერე: მარტო დილით რომ ისაუზმოს, ეგეც საკმარისია. 

მერე: ცომს თუ ამოიღებს, იდეალური იქნება. თან ამას დამატებული, ძალიან ბევრსაც თუ ივარჯიშებს, ყველაფერი გამოვა. და მერე, როცა შიმშილი თვალებს დაუბნელებს, იქნება: თუ შევჭამ, მაგრამ მერე გულს ავირევ, ყველაფერი გამოვა. 

ყველაფერი მართლა გამოვიდა: ქმარმა იპოვა აბაზანის იატაკზე გულწასული ნინო, ბუმბულივით მსუბუქი. იმდენად მჩატე, რომ სასწრაფოს ექიმებს საკაცეც არ შემოატანინა — ცალი ხელით ასწია 40 წლის ქალი და შვიდი სართული ფეხით ისე ჩაიარა, ვერც იგრძნო, რომ ადამიანი ეჭირა ხელში. მაღაზიიდან დაბრუნებულს პროდუქტები უფრო ამძიმებდა ხოლმე, ვიდრე საკუთარი ცოლი.

ნინოს ეგონა, ასე ასწავლეს, რომ სიყვარულს დამსახურება უნდოდა. კიდევ ისიც ასწავლეს, რომ ოჯახი არის წმინდა და უნდა შეინარჩუნო ნებისმიერ ფასად. შესაბამისად, როცა ქმარი გაცივდა, სმა და სახლში გვიან დაბრუნება დაიწყო, მაშინვე დაასკვნა, რომ ყველაფერი მშობიარობის შემდეგ სხეულის “დამახინჯების” ბრალი იყო. ნინომ გადაწყვიტა, რომ ქმრის გულს (სხვებისკენ მიტრიალებულ კისერთან ერთად) მოაბრუნებდა და ოჯახსაც შეინარჩუნებდა, თუ გახდებოდა ისეთი ქალი, ქმრის ტელეფონში რომ პოულობდა ხოლმე. ნინო მიზანდასახული იყო. 

მაგრამ აბაზანის იატაკზე ცოლის დანახვამ კიდევ უფრო აუცრუა გული კაცს,  ყველაფერთან ერთად, გაგიჟებულხარო, ასე უთხრა საავადმყოფოში მწოლიარე ნინოს. ნინო შიმშილობაზე მეტად ამან გაანადგურა — მას ხომ უბრალოდ უნდოდა სასურველად ქცეულიყო? მაგრამ ჩაყლაპა ნინომ ეს დიდი ბურთი იმიტომ, რომ, აბა, რის გამო დაენგრია ოჯახი, ერთი გადმოსროლილი წინადადების გამო? თან შვილიც ჰყავდათ, ბავშვზე ხომ უნდა ეფიქრა? 

მართლაც, ნინოს უყვარდა თავისი შვილი და მასზე სულ ფიქრობდა. და ეს ფიქრი, სხვათა შორის, ბევრი ბურთის ჩაყლაპვად უჯდებოდა. აი, მაგალითად, ფიქრობდა მაშინ, როცა ალკოჰოლით გაბრუებული ქმარი სახლში ბრუნდებოდა და ცოლს მეზობელთან ღალატში ადანაშაულებდა — ბავშვს ყურებზე ხელს აფარებდა, იცავდა. მერეც ფიქრობდა, ცოტა მოგვიანებით, როცა ქმრის შემოსვლას ღრიალის გარდა ხელის კვრებიც დაემატა — ნინო კარზე ზარის გაგებისთანავე პირველი, რასაც აკეთებდა, შვილის ოთახში გადამალვა და მისთვის ტელეფონში სახალისო მულტფილმების ჩართვა იყო — იცავდა. 

ნინომ იცოდა, რომ თუ რამის უნდა გეშინოდეს ქვეყანაზე, უნდა გეშინოდეს ციფრების: ასაკის გამომხატველის, სასწორზე აციმციმებულის, ფეისბუქის ლაიქების რაოდენობის მიმანიშნებლის, კალორიების აღმნიშვნელის. ამიტომ, გაოცდა, როცა ბოლო, უკანასკნელ მომენტში, გაიაზრა, რომ სინამდვილეში ერთადერთი ციფრი, რაც მოგკლავს, ეს იქნება გადაყლაპული ბურთების რაოდენობა. და, ალბათ, ბოლოს წინა მომენტამდე, უკანასკნელ მომენტამდე ერთი წამით ადრე, იმიტომ გაიგონებს გასკდომის ხმას, ამ ბურთების ჩაფუშვის მაუწყებლის. და ბოლოს წინის წინა მომენტამდე, უკანასკნელ მომენტამდე ორი წამით ადრე, იმიტომ გადახტება უკან, როცა ეჭვიანობით გაშმაგებული ქმარი სამზარეულოს დანას მოუქნევს.

ბავშვი წევს იქითა ოთახში, საბნის ქვეშ ჩამალული — თავის მცველად და მფარველად ყურსასმენები და ეკრანზე მოცეკვავე მხიარული კურდღლები ჰყავს.

საბნის იქით, იატაკზე, დედამისი მოკლეს. 

მხიარული კურდღლები ტელეფონის ეკრანზე ცეკვავენ, ცეკვავენ, ცეკვავენ. ბავშვს ევედრებიან — საბნიდან არ გამოძვრეს. ბავშვიც მოუსმენს, დაუჯერებს. იმ საბანს არასდროს მოიშორებს. 

საბნის იქით, იატაკზე, დედამისი მოკლეს. 

ანორექსია: კვებითი აშლილობის ერთ-ერთი ფორმა. ანორექსია ფსიქიკური დარღვევაა, რომელიც გამოწვეულია რწმენით, რომ ადამიანი არ აკმაყოფილებს საზოგადოების სილამაზის სტანდარტებს, არის „მსუქანი“ და ყველაფერს აკეთებს გასახდომად. სიგამხდრით შეპყრობილობა გამოხატულია თვითდამაზიანებელ ქცევებში, როგორებიცაა: გადამეტებული ვარჯიში, დიეტა, შიმშილი, საკვების ღებინებით უკან ამოღება, გასახდომი აბების მიღება, შეპყრობილობა კალორიებით, კონტროლის გაძლიერებული სურვილი და გამძაფრებული თვითკრიტიკულობა. ანორექსიის პაციენტების უმეტესობა იტანჯება ღრმა დეპრესიით, რომელიც სუიციდური აზრებით/ქცევებით ვლინდება.

ფემიციდი: ქალის მკვლელობა გენდერული ნიშნით; 2022 წლის მონაცემებით, 1 წელში საქართველოში ფემიციდის 21 შემთხვევა დაფიქსირდა. 2018-2022 წლის მონაცემების ანალიზით კი, ფემიციდის ან მისი მცდელობის შემთხვევათა უმრავლესობა (34) ქმრებმა ჩაიდინეს. ფემიციდი არის პატრიარქალური აზროვნების ყველაზე სასტიკი გამოვლინება, როდესაც კაცი იყენებს კულტურის მიერ მინიჭებულ ძალაუფლებას და თავს უფლებას აძლევს, ქალი, როგორც მისი “საკუთრება”, მოკლას. ფემიციდი მხოლოდ საქართველოს პრობლემა არ არის: 2021 წელს მსოფლიოს მასშტაბით დაახლოებით 45 000 ქალი მოკლეს, ყველა მათგანის მკვლელი მათი ინტიმური პარტნიორი ან ოჯახის წევრი იყო.

იყო ერთი მარიამი, 13 წლის 

“საშინაო დავალება

როგორ გავატარე ზაფხულის არდადეგები”

– მარიამმა დიდი მონდომებით გამოიყვანა ასოები ცალხაზიან რვეულში, ცოტა ხნის წინ სოფლის მაღაზიიდან “ნისიად” რომ გამოიტანა. შეეძლო დავალება ძველ რვეულში მორჩენილ ცარიელ ფურცლებზე შეესრულებინა, მაგრამ პურის საყიდლად გასულმა ვერაფრით გაუძლო ახალი რვეულის ფურცლების მაცდურ სურნელებასა და თვალისმომჭრელ, პრიალა ზედაპირს. თან რა ლამაზი ყდა ჰქონდა? შავი ცხენი უზარმაზარ მდელოზე მირბის. ნამდვილი დედოფალიაო, ასე გაიფიქრა გოგომ. მოსწონდა ცხენის სითამამე, სიმტკიცე, თავისუფლება, ენერგია. მოსწონდა, როგორ უფრიალებდა ქარი ფაფარს, როგორ წაეგრძელებინა კისერი ცისკენ. 

მარიამი სკოლაში ათოსანი იყო. ყველაზე კარგად მაინც თავისუფალი თემების წერა უყვარდა. ერთი ის იყო – ამ დავალებას ვერაფერი მოუხერხა. არადა ფანტაზიის უნარს არ უჩიოდა, სიტყვებიც სულ თავისით მოსდიოდა თავში. ახლა რაღაც რიგზე არ იყო: რა სიტყვებიც ეწერებოდა, თითქოს და არ შეესაბამებოდა სათაურს. მარიამმა იცოდა, რომ რაღაც სიტყვები ერთად არ ითქმის, არ იწერება, არ შეიძლება. რაღაც სიტყვები კიდევ ერთად უნდა ითქვას, ერთად უნდა დაიწეროს, აუცილებელია. მაგალითად, “ცხენთან” ერთად უნდა იყოს “სირბილი”, “უსასრულო მდელო”, “სასიამოვნო ქარი”, “დიდი სივრცე”; “ზაფხულთან” ერთად უნდა იყოს “მზიანი დღეები”, “უდარდელი დასვენება”, “ცივი ნაყინი”, “გრძელი არდადეგები”, “საინტერესო წიგნები”. აი, მარიამის “ზაფხულთან” კი სხვა სიტყვები ჩნდებოდა… “უფროსების ჩურჩული”, “დაბადების დღეზე დიდი სუფრა”, “დაბადების დღეზე უცხო კაცი სტუმრად”, “დაბადების დღეზე უცხო კაცი თამადად”,  “უფროსების ჩურჩული”, “უფროსების ჩურჩული”. რა დაეწერა? როგორ დაეწერა? ისევ ახალი რვეულის ყდას დააკვირდა – თავის ცხენს, “ნისიად” ნაყიდს. თვალები დახუჭა და წარმოიდგინა, ვითომ თვითონ იყო ის ცხენი, თავისი ზაფხული – ის ქარი, ის ცა და ის მდელო. აი, რაზე დაწერდა! დაიწყებდა მზის ამოსვლის აღწერით და….

დედამ დაუძახა, ფიქრებიდან გამოაფხიზლა. ვმეცადინეობო, ასე უთხრა. აღარ იდარდო მაგაზეო, გაუცინა დედამ და მისაღებ ოთახში გაიყვანა. ყველა იქ იყო: დედაც, ბებოც, მამაც, ბიძაც, ძმაც. უცხო კაციც იქ იყო. დრო არისო, ასე უთხრეს. და უცებ მდელოზე მორბენალ მარიამს ქარმა მოუტანა ახალი სიტყვები თავის რვეულში დასაწერად „ოქროს ბეჭედი მარჯვენა ხელზე“, „ახალი სახლი“, „ცოლი“. 

და მერე კიდევ მოჰქონდა ქარს ახალი სიტყვები გოგოსთვის, “ხვეწნა-მუდარები”, “ცრემლები”, “გამოქცევები”, “უკან მობრუნებები”, “ოფლიანი ხელები ახლად ამოზრდილ ძუძუებზე”,  “გამოქცევები”, “უკან მობრუნებები”. მაგრამ მარიამი ქარს ვეღარ უსმენდა  – უცხო კაცის ხვნეშამ გაიმარჯვა მდელოს ქარის ხმაზე. უსასრულო წუილივით ჩაესმოდა ყურებში ზამბარებიანი საწოლის ჭრიალი, ამ ხვნეშას რომ თან სდევდა სულ. 

მარიამი თავის ახალ რვეულს ორკაციანი საწოლის ლეიბის ქვეშ ინახავდა. არ ასვენებდა, რომ დავალება ჰქონდა დასაწერი. დედამ კი უთხრა, აღარ იდარდოო, მაგრამ უნდოდა დაეწერა, რაღაც უნდა დაეწერა, აუცილებლად უნდა დაეწერა. ჩუმად გაიპარებოდა სკოლაში და მასწავლებელს მაგიდაზე დაუტოვებდა რვეულს. მაგრამ, ქარმა რომ მიატოვა, სიტყვებს ვეღარ პოულობდა მარიამი. და ელოდებოდა სიტყვებს დედისგან, მამისგან, ბიძისგან, ბებოსგან, ძმისგან, მეზობლებისგან, მეგობრებისგან, კლასელებისგან, მასწავლებლისგან. სიჩუმის გარდა ვერაფერი მიიღო.

ბოლოს დანებდა მარიამი. და, კი, იცოდა, რომ რაღაც სიტყვები ერთად არ ითქმის, არ იწერება, არ შეიძლება. მაგრამ აიღო რვეული და დაწერა – საწოლის ჭრიალის სიტყვები.

“საშინაო დავალება

როგორ გავატარე ზაფხულის არდადეგები 

13 წელი შემისრულდა და გავთხოვდი”.

რაღაც სიტყვები ერთად არ ითქმის, არ იწერება, არ შეიძლება. 

ადრეული/ბავშვობის ასაკში ქორწინება: არასრულწლოვანთა ქორწინება საქართველოში ერთ-ერთი ყველაზე მწვავე პრობლემაა. ტრადიციული რწმენა-წარმოდგენების წყალობით, არასრულწლოვანთა ქორწინება გავრცელებული პრაქტიკაა როგორც ეთნიკურად ქართველებისთვის, ისე ეთნიკური უმცირესობის წარმომადგენლებისთვის. სინამდვილეში კი ეს “ტრადიცია” ადამიანთა უფლებების მძიმე დარღვევა და ძალადობაა, რომელიც დიდ ზიანს აყენებს ბავშვის ემოციურ და ფიზიკურ ჯანმრთელობას. შსს-ს სტატისტიკით, 2021 წელს არასრულწლოვანთან ქორწინების საქმეებზე 221 სისხლის სამართლის საქმე აღიძრა. ეს მხოლოდ შეტყობინებული დანაშაულების რაოდენობაა, შეუტყობინებელი შემთხვევების რიცხვი კი ბევრად მეტია.

იყო ერთი ნესტანი (?)

ნესტანზე ვერ მოგიყვებით — არ დაბადებულა. 

აქ უნდა ყოფილიყო გრძელი აბზაცი, რა ფერის თვალები ჰქონდა ნესტანს, რას უსმენდა, სკოლაში ყველაზე მეტად რომელი საგანი უყვარდა, სად ჩააბარა, ვინ შეუყვარდა, ვინ გაუტეხა გული, რამდენი იტირა, რაზე იტირა, რამდენი იცინა, რაზე იცინა. 

მაგრამ ნესტანზე ვერ მოგიყვებით — არ დაბადებულა. 

მუცელშივე მოკლეს, გოგო იყო და იმიტომ. 

დედა, საავადმყოფოს საწოლზე გაწოლილი, ფიქრობს, რომ რა კარგია, რა კარგია, რომ ჯერ არ დაბადებულა და ვერ დაინახა თავისმა გოგომ მამამისის აწითლებული სახე, ვერ გაიგონა ბაბუამისის მუშტის დარტყმის ხმა მოსაცდელი დერეფნის კედელზე და ბრაზით ნათქვამი “მეორეც გოგო რაღად გვინდა?!”. 

და დედა ფიქრობს, რომ რა კარგია, რომ არ დაიბადება თავისი ნესტანი ამ სამყაროში და ვერ გაიგებს, როგორია, როცა შენი სხეული, შენი საშვილოსნო ეკუთვნის ყველას, შენ გარდა.

გენდერული ნიშნით სქესის შერჩევა (Sex-selective/gender-biased abortion): ორსულობის შეწყვეტა ბავშვის სქესის გაგების შემდეგ. UNFPA-ს კვლევის მიხედვით, ბიჭის ყოლის სურვილის გამო 1990-2015 წლებში საქართველოში 31 446 გოგო ვერ დაიბადა. გენდერული ნიშნით სქესის შერჩევის პრაქტიკა ნასაზრდოებია კულტურულ-გენდერული სტერეოტიპებითა და დისკრიმინაციული, სტერეოტიპული აღქმით, რომლის მიხედვით, “მამაკაცებს და ბიჭებს,  გოგონებთან და ქალებთან შედარებით, უფრო მაღალი საზოგადოებრივი ღირებულება გააჩნიათ”.

თინა, ნესტანი, ნინო, მარიამი

ქალებს კლავენ ავტობუსებში, გაჩერებებზე, სადარბაზოებში, სახლებში, მაღაზიებში, აეროპორტებში, მიწისქვეშა გადასასვლელებში. ქალებს კლავენ ქალობისთვის. თინას, ნესტანს, ნინოს, მარიამს.  

ქალებზე ძალადობენ მანქანების უკანა სავარძელზე, ბუჩქებში, საკლასო ოთახებში, საჯარო საპირფარეშოებში, უნივერსიტეტის აუდიტორიებში, ფესტივალებზე, კონცერტებზე, სოფლის მდინარეზე, ზღვის სანაპიროზე, ოფისებში, წვეულებებზე, დღისით, ღამით, ზაფხულში, ზამთარში. ქალებზე ძალადობენ ქალობისთვის. თინაზე, ნესტანზე, ნინოზე, მარიამზე. 

ჩვენ ყურები ყოველთვის დახშული გვაქვს, თვალები — ფართოდ დახუჭული, ცხვირი სხვისი საქმისკენ გაგვირბის, მაგრამ ხმამაღლა არასდროს ვაღიარებთ ამას.

აქ მუშტები ყოველთვის მზად გვაქვს, 

ზურგები დარტყმებს ელოდებიან —

შენი დის ზურგი, შენი შვილის ზურგი, შენი მეგობრის, შენი მეზობლის.

თინასი, ნესტანის, ნინოსი, მარიამის. 

თუ თქვენზე ძალადობენ ან გაქვთ ინფორმაცია სხვა ადამიანზე ძალადობის შესახებ, შეგიძლიათ მიმართოთ პოლიციას.

გარდა ამისა, მობილურში შეგიძლიათ გადმოიწეროთ 112-ის აპლიკაცია და საფარი აპლიკაცია (Safe you). ორივე მათგანს აქვს SOS ღილაკი, ასევე, სხვა მნიშვნელოვანი ფუნქციები, რომელთა საშუალებით შესაძლებელია თქვენი ადგილსამყოფლის დადგენა, მოძალადის ხმის ჩაწერა და ა.შ.

 

TAGGED: